Donderdag 16 mei stond er weer een dag hard werken op het programma! Vorige week had ik een stuk ebbenhout met gaten overgoten met blauw/ groene giethars en vandaag ben ik de vorm af gaan maken. Het idee was om nu langer door te gaan met boren en frezen, tot het object in kleine stukken uit elkaar valt. De resten vormen dan de sieraden! In de praktijk bleek toch dat ik de hamer moest gebruiken om op het laatst het object uit elkaar te breken, want bij te lang frezen blijft er te weinig over om een serie sieraden van te maken!
Aan het einde van de dag ben ik begonnen met het kijken hoe de brokstukken een sieraad kunnen zijn en heb ik de scherpe randen en glanzende delen weg gefreesd.
Vrijdag 17 mei had ik een les goudsmeden en ben ik begonnen aan de nieuwe opdracht: het maken van een piramide. Na het optekenen, zaagde ik de vorm uit en vijlde deze precies op maat. Met eerst een driehoekige- en daarna een vierkante scharniervijl maakte ik een groeve die het mogelijk maakt om het metaal tot een driehoek om te vouwen. Het lastigste waren de uiteindes, omdat je hier maar een halve groeve vijlt en deze overal gelijk moeten zijn!
Tegen het einde van de les, had ik de piramide in elkaar gesoldeerd, alleen de bodem moet nog op maat gemaakt worden.
Na de lunch heb ik op school verder gewerkt aan mijn project. Met de frees verfijnde ik het oppervlak van de giethars- ebbenhouten sieraden en besloot daarna om bepaalde plekken nog te voorzien van extra giethars om luchtbellen op te vullen.
Als concept beeld ik de relatie tussen de onder- en de bovenwereld uit, met de boom als symbolische verbinding. Ik werk nu vanuit het idee dat wanneer een boom omgehakt wordt, deze neervalt op de grond en in stukken breekt. Insecten zorgen voor het verteringsproces, waarbij de boom langzaam afgebroken wordt. Ik laat dus de cyclus van het leven zien en de 4 elementen: water, lucht, vuur en aarde; komen hierin samen. Het idee ontstond dus om met 4 kleuren te gaan werken, voor elke element 1. In een serie proefjes ben ik een kleuronderzoek gaan doen met giethars, maar dat viel nog niet heel erg mee. De giethars nijgt wat naar de blauwe kant, dus een rood/ oranje kleur voor vuur bleek niet gemakkelijk.
Zaterdag 18 mei besloot ik om naar een andere stad af te reizen, want er zijn er zoveel mooie plekken in Italië!
Het idee was om naar Bologna te gaan, maar op het station bleek dat de treintickets niet goedkoop waren en dus nam ik de trein naar Lucca! Een prachtige kleine stad met
de mooiste en best bewaard gebleven stadsmuur van Italië. Ik ben hier 3 jaar geleden al geweest ben, maar je er blijft natuurlijk genoeg om te zien.
de mooiste en best bewaard gebleven stadsmuur van Italië. Ik ben hier 3 jaar geleden al geweest ben, maar je er blijft natuurlijk genoeg om te zien.
Als eerste ben ik naar het Guinigi paleis gelopen, om de bijbehorende prachtige toren te bezoeken die begroeid is met steeneiken. Ik ben in Florence ondertussen al heel wat gewend met hordes toeristen, dus was het een aangename verassing dat het in Lucca vrij rustig was.
Het uitzicht vanaf deze toren is schitterend en ik kon een geruime tijd in alle rust van het uitzicht genieten.
Daarna ben ik zigzag door de stad geslingerd om de prachtige gebouwen en pleinen te bekijken.
Piazza del Anfiteatro is een schilderachtig plein in een gesloten ovalen vorm van kleurrijke gebouwen, maar heeft anders dan de naam doet vermoeden het romeinse theater niet behouden.
Ik ben doorgelopen tot ik een stadspoort tegen kwam en ben daarna een deel van de ruim 4 km lange stadsmuur afgelopen. Vanaf deze hoogte kijk je wee op een hele andere manier naar de stad met woonhuizen, paleizen, torens en tuien. Vandaag was er een grote antiek en kunstmarkt in de stad en de straten stonden dan ook vol met marktkramen die een hoop oude troep, maar ook ware juweeltjes te koop aanboden.
In de middag maakte de blauwe lucht en zon plaats, voor bewolking en regen. Ik ben dus maar museo Nazionale di Villa Guinigi ingedoken. Deze 15e eeuwse vila was het voormalig buitenverblijf van de familie Guinigi en biedt onderdak aan een verzameling archeologische vondsten uit verschillende tijdsperiodes. Het mooiste waren houten inlegpanelen en deuren die afkomstig zijn uit de Dom van Lucca.
Het regende niet meer zo hard, toen ik na het museum mijn weg over de dijk vervolgde. Vlak bij de stadspoort waar ik de stad binnengegaan was, zag ik een prachtige groene tuin die ik wilde gaan bekijken. Het bleek een rijkelijke botanische tuin te zijn uit 1820. Vol met exotische bomen, planten en een mooie vijver vol met waterlelies en een looppad om alles van dichtbij te bekijken. Toen ik bij het water stond kwam er een vrouw naar me toe gelopen die vroeg of ik een foto wilde maken van haar hand vol met dennenappelen van een exotische den: ze wilde er sieraden van maken! Het grappige is dat ze natuurlijk niet wist dat ik een sieraden maker ben!
Even twijfelde ik om terug te gaan naar Florence, aangezien het harder begon te regenen, maar uiteindelijk ben ik toch in de stad gebleven. Zoals wel vaker het geval is in Florence, trok ook hier de regen weg en werd het later op de middag weer heerlijk zonnig! De bekende kerken van Lucca kwamen bij het zonlicht toch echt mooier uit, aangezien het aangeslagen witte marmer dan minder grauw oogt en de stad tot leven komt.
Het was een super geslaagd bezoek aan deze prachtige klein stad. Ik had geluk met de trein en hoefde dus maar 10 min. te wachten tot deze aan kwam reiden. Na anderhalf uur was ik weer in Florence en liep ik naar huis om snel wat te eten.
Deze avond was het namelijk museumnacht en ik wilde graag nog een keer meemaken hoe het is om Uffizi Gallery bij de avondschemer te bezichtigen. Een half jaar geleden dat ik voor het laatst in het beroemdste museum van Florence geweest, dus het was weer speciaal om de trappen omhoog te lopen naar de prachtige U-vormige corridor. Buiten was het donker, en de mystieke oude gang werd slechts geheuld in een sfeervolle gele verlichting van kunstlicht. Anders dan gedurende de dag, waren er meer Florentijen dan toeristen te vinden en zag je veel grootouders die hun kleinkinderen de grote kunstweken uit het verleden wilden laten zien.
Een aantal zalen die ik de vorige keer gezien heb waren ditmaal dicht, maar er waren ook weer nieuwe zalen open! De zaal voor Michelangelo is verplaatst en een van de weinige schilderijen die hij gemaakt heeft komt weer prachtig uit.
Verbluffend mooi was de Niobe zaal die ik ditmaal voor het eerst kon bezichtigen. Buiten het feit dat deze 18e eeuwse neoclassicistische zaal er prachtig uitziet, staan hier werkelijk schitterende 16e eeuwse klassieke beelden van de Niobe-groep en hangen er 2 grote meesterwerken van Rubens.
Vanaf het dakterras had je een sfeervol uitzicht op Palazzo Vecchio die verlicht is in een warme gele kleur.
Net als tijdens de Witte Nacht, kan ik weer zeggen, dat de musea in Florence bij nacht bijzonder mooi zijn.
Zondag 19 mei stond er weer een dagje huiswerk op het programma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten