Verder heb ik mijn kleuronderzoek in giethars vervolgd en probeerde uit wat de mogelijkheden zijn. Door het gebruik van ecoline merkte ik dat het al makkelijker was om gele, oranje en rode tinten te verkrijgen, maar ik was toch nog niet helemaal tevreden met het resultaat.
In de middag heb ik nog wat proefjes gedaan met giethars en wat laatste plekjes van mijn objecten weg gefreesd en daarna ben ik naar huis gegaan om te werken aan een opdracht voor Lucia: zoek naar 3 galerieën waar jou werk bij zou passen en schrijf een fictieve brief. Lastig, maar een goede opdracht. Woensdag 22 mei ben ik als eerste naar de houtgroothandel gelopen, want ik moest weer nieuw ebbenhout hebben. Helaas lagen er ditmaal alleen grote blokken hout en dus was het even slikken met afrekenen…
Hoewel het maken van ijs al eeuwen geleden ontdekt is, claimen de Florentijnen dat het huidige romige schepijs in Florence ontstaan is door Bernardo Buontalenti rond 1536 - 1608. Een ding staat vast en dat is dat het ijs hier bijzonder lekker is en je komst smaken tegen die je in geen ijssalon tegenkomt!
Donderdag 23 mei hadden we in de ochtend les van Lucia. We bespraken de brieven die we fictief hadden geschreven aan een galerie en de keuzes van 3 galerieën. Ik kreeg te horen van Lucia dat ik een goede professionele brief had geschreven en dat de galerieën bij mijn werk passen. Alleen een keuze die in Australië ligt valt af, omdat het te veel geld en risico's kost om sieraden naar dit continent in te voeren.
Aan het einde van de les hadden we individuele gesprekken en toen bedankte Lucia mij voor mij harde werken en inzet dit jaar: altijd leuk om te horen! Dit was een reactie op de woede uitbarsting die ze had gegeven tijdens de les, omdat ze vond dat veel klasgenoten niet hard genoeg werken... Daarna gaf ze aan dat ze mijn brokstukken prachtig vond en adviseerde mij om de brochering simpel te houden: gewoon een pin erachter. Behalve een grote vorm, daar kan wel een sluiting achter worden gemaakt.
Ik ben meteen naar de winkel gegaan en begonnen met het maken van de pennen. Het moeilijkste was om te bepalen waar de pennen moesten komen, want dat bepaalt hoe het sieraad uiteindelijk gedragen wordt.
In de avond hielp Doris mij met een proefje in een nieuw soort giethars, die niet geler kleurt in de toekomst en geen luchtbellen in het eindresultaat heeft. Daarvoor sprayde ik eerst een middel in een plastic beker, waardoor je later de giethars makkelijker uit de vorm kunt halen. Daarna schudden Doris en ik de giethars goed, voor het openen. Na het afwegen van de hoeveelheden, werd het bekertje in een soort afgesloten pan/ compressor gedaan waar zuurstof in werd geblazen. Deze giethars droogt in 2 tot 5 minuten, afhankelijk van het weer: dat gaat lekker snel dus.
Aan het einde van de avond kwamen we tot de conclusie dat ik toch beter met de andere giethars kan blijven werken. De kleuren waren wel goed, maar de proeven houden een meer plastic-achtige uitstraling die ik niet zo mooi vond.
Vrijdag 24 mei hadden we weer een les goudsmeden en werkte ik verder aan de kubus. Na het op maat walsen van messing plaat, kon ik beginnen met optekenen. Als opdracht moesten we eerst een perfecte vierkant vijlen en daarna kon je gemakkelijk de uitslag opteken om het metaal tot een 3d kubus omvouwen. De kubus is de laatste opdracht van het jaar en lastig, omdat alle hoeken haaks moeten blijven: en leuke uitdaging dus!In de middag zette ik twee mallen klaar, ingesmeerd met vaseline en met de ebbenhouten objecten erin. Ditmaal gebruikte ik de speciale kleurstoffen voor giethars, die ik van Doris mocht lenen. Anders dan acrylverf of andere kleurstoffen, veroorzaakt deze geen extra luchtbellen in de giethars en de hoog geconcentreerde kleuren mengen zich heel erg goed. Na een aantal proeven, goot ik diep blauwe giethars in een mal en een rood-oranje variant in de ander. Om de kans op luchtbellen te verminderen, besloot ik om te gieten in meerdere dagen.
Zaterdag 25 mei heb ik de laatste pennen gemaakt en met giethars verlijmd, waardoor ik nu 4 broches klaar heb! Voor de 5e broche moest ik een mal op het object aanbrengen, om een stuk ebbenhout en giethars te verlijmen; waarvan ik de sluiting maak.
Aan het einde van de middag ben ik met schoolgenoot Ana María naar het ijsfestival gegaan. Zij komt uit Colombia en is samen met haar vriend ijsmaker en het was dan ook leuk om haar te horen vertellen over ijs. Er begon om 6 uur een workshop show cooking met ijs en wij waren erbij!
Na afloop werden de ijsgerechten uitgedeeld en konden wij proeven hoe de bijzondere combinatie smaakt van aardappel- en frambozenijs! Technisch directeur van het festival en bekend gezicht in de ijswereld, Giorgio Zanatta was ook in de show aanwezig (linksonder op de foto). Na bijzonder lekkere ijssmaken geproefd te hebben besloten we om een ijs cocktail te proberen en we bestelden een mochito; dit was echter niet te drinken, heel erg zoet!
Zondag 26 mei werd ik in de ochtend verrast bij het opendoen van de luiken: de straat kleurde paars van alle hardlopers die een marathon uitliepen van 5 of 10 km.
Ik heb maar gewacht tot de marathon voorbij was, want er was anders geen doorkomen aan in de tegengestelde richting die ik uit moet!
Op school heb ik de laatste bekers giethars in de mal gegoten tot het ebbenhout nog maar op twee kleine plekken bovenuit stak.
Daarna heb ik de brochering van een van de sieraden afgemaakt en het grote object van giethars en ebbenhout nog wat na gefreesd.
Ik kon eigenlijk niks meer doen op school en dus besloot ik om in de middag wat leuks te gaan doen!
Ik ben op de laatste dag van het ijsfestival nog een keer het lekkerste ijsje gaan eten dat ik ooit gegeten heb en daarna liep ik richting de Giardino dei Simplici: de Botanische tuin van Florence die al in 1545 is opgezet door Cosimo de Medici.
Er werden vooral medicinale kruiden gekweekt en bestudeerd, maar
vandaag de dag is er ook een grote collectie exotische planten te zien. De botanische tuin bevat maar liefst 9000 verschillende soorten planten en bijzondere bomen als bijv. een kurkeik uit 1805.
In de oranjerie groeiden hoge palmen en andere exoten wilderig om zich heen.
Na het bezoeken van deze prachtige tuin besloot ik om nog een museum te bezoeken die op mijn verlanglijstje staat. Onderweg kwam ik langs Palazzo Gondi, waar de portier mij welkom gebaarde om naar binnen te gaan. Er stond een harp concert op het punt om te beginnen in de patio van het paleis en na afloop kan ik zeggen dat het werkelijk prachtig klonk.
Lang stond op mijn verlanglijstje om het wetenschapsmuseum te bezoeken, met een bijzondere collectie instrumenten van de beroemde Florentijnse wetenschapper Galileo. Het museum is gevestigd in palazza Castellani dat uit 1180 stamt en daarmee het oudste gebouw van Florence is. Het voornaamste wat duidelijk werd met een bezoek aan dit zeer interessante museum, is dat Florence in de Renaissance een belangrijk centrum van de wetenschap was. De wetenschap werd gefinancierd en gestimuleerd door Cosimo de Medici, die naar verluidt de gelijkenis van zijn naam met de kosmos als een voorteken beschouwde en daarom de wereld van kennis wilde beheersen.
Een zeldzaam relikwie is de bewaard gebleven middelvinger van Galileo zelf.
Wat ik niet wist is dat het deze dag 'Exclusief Toscane' is, waarbij een serie privé paleizen en tuinen gratis geopend zijn voor publiek! En zo bezocht ik onverwacht aan het einde van de dag nog twee tuinen in mijn eigen straat.
De eerste van de twee heeft de ingang aan een andere weg en ligt tegenover de Boboli tuin. Giardiono Corsi Annalena is de tuin die hoort bij de gelijknamige palazzo. De tuin ligt prachtig verscholen in de stad en is omsloten door hoge muren. Het mooie is dat er een heuvel in de tuin gecreëerd is, waardoor de tuin doorloopt tot op hoogte van de muur en je kijkt dan ook mooi uit over de straat. Naast beelden die verscholen liggen onder het groen, zijn er veel buxus hagen, een oranjerie en kleine moestuin.
Daarna was ik nog net op tijd voor de laatste rondleiding door de bijzondere tuin van de adellijke familie Torrigiani, vlak bij mijn huis. Giardino Torrigiani is de grootste, nog privé bewoonde tuin binnen de oude stadsmuren, van heel Europa.
Het is een grootse tuin en de toer hield een hoop verborgen, maar toch erg de moeite waart om gezien te hebben. Het meest bizarre was het besef dat de meerdere gezinnen van de Torrigiani familie hier samen leven in meerdere oude palazzo's die op het terrein staan en dat binnen de hoge muren. Het is als een wereld, binnen de stad. Er speelden kinderen in de royale grasvelden en op het terras zat een deel van de familie uit te kijken over de nieuwsgierige menigte die voorbij liep, alsof ze de Medici familie zelf zijn!
De tuin bevat een hoop ruïnes, beelden en andere interessante bouwwerken, maar het meest opmerkelijke is de toren die stamt uit de 19e eeuw. Deze toren liet de familie bouwen om te refereren naar hun adellijke familienaam en zit vol met symboliek, daarnaast was het ook een verbrandingsoven!
Vandaag bezocht ik allemaal nieuw interessante plekken in de stad, waardoor het een bijzonder geslaagde dag werd.
