Daarna heb ik alle 38 foam ringen buiten opgehangen, zodat het echt lampionnen lijken en heb ik gekeken naar wat voor experiment ik nog meer zou kunnen doen.
In de middag heb ik thuis verder gewerkt aan schoolopdrachten.
Dinsdag 23 april ben ik heel erg vroeg opgestaan, om 8 uur boven op Piazzale Michelangelo te staan. Onderweg naar boven liep ik door de altijd mooie rozentuin, waar buiten de tuinman verder nog niemand was. Zonder alle hijskranen, zou het uitzicht vanaf hier nog mooier zijn geweest…
Het was een super heldere dag, waardoor ik aan de horizon de bergtoppen kon zien met de laatste resten sneeuw.
Op school aangekomen, heb ik in de ochtend weer twee nieuwe ringen gemaakt en ditmaal lukte het mij wel om het frame met slechts een laag foam te omhullen. Het resultaat was volledig egaal, maar ik vond het niet heel erg mooi.
Na de lunch maakte ik een serie schilderingen en bereidde me voor op de komst van Ruudt Peters morgen.
Woensdag 24 april was Ruudt weer na een lange tijd op school,om ons verder te helpen met de projecten. Vandaag had ik met Ruudt een persoonlijk gesprek over het werk en vanwege het mooier weer op het dagterras van de school. Ruudt was tevreden over de foamringen, hoe ik het concept van de bitch verwerkt had en gaf nog wat tips hoe ik hiermee verder kan gaan voor de afronding. Daarna bespraken we mijn andere project, waar Ruust wat kanttekeningen bij plaatste! De sieraden waren weer te veel 'Schoonhoven sieraden' en de ringen werden bestempeld als een gevalletje: vorm en ring die geen relatie met elkaar hebben! Ruudt gaf als opdracht om voor vrijdag een rebelse, vrije vorm te maken, waarbij het giethars en ebbenhout meer met elkaar geïntegreerd zijn. In een van de proefjes was ik daar almee begonnen, maar het kan nog meer.
Snel heb ik nog een nieuwe frees gekocht en toen ben ik aan het werk gegaan. Zonder een helder pan begon ik gaten en holen te frezen in een flink stuk ebbenhout. Aangezien giethars een nacht moet drogen, moest ik hard doorwerken om het allemaal op tijd af te krijgen. Nog net op tijd, voor Doris mij en een paar klasgenoten, om half 9 de school uit zette, had ik giethars over de ebbenhouten vorm gegoten.
Donderdag 25 april begonnen we vroeg, om de installatie van klasgenoot Azahara te bespreken. Azahara is een Spaanse uitwisselingsstudent en zij beeld in haar werk de tuin uit. Ze gebruikt de tuin als symbool om haar herinneringen weer te geven en als opdracht moest ze de tuin uitvergroten tot een installatie. Het resultaat was een hangende tuin van glazen en plastic beker; sommigen met persoonlijke herinneringen. De bedoeling van de tentoonstelling, was om deze al liggend van onderen te bekijken!
Daarna ben ik snel aan het werk gegaan met mijn project. Tot mijn grote schrik zag ik dat de giethars een chemische reactie had ondergaan, waardoor het was uitgezet en vol zat met luchtbellen… Tijd om daar wat aan te doen was er niet, dus ben ik toch maar verder gegaan. Met de frees maakte ik weer holen in het blok,net zoals ik dat met het ebbenhout deed en zo ontstond er een interessante vorm die me deed denken aan een spons, aangevreten hout of een vulkaansteen.
Ondanks de grote frees en het gebruik van de boormachine, was het nog veel werk, maar uiteindelijk was de vorm net op tijd af voor we een gezamenlijke bespreking hadden.
We hadden de opdracht gekregen om na te denken over hoe we als groep al het werk kunnen tentoonstellen tijdens de 'final exhibtion' en dat moesten we in 2 minuten aan Ruudt en de klas presenten. Ik had het idee om alles hangend te presenteren, maar wist niet, dat dit vorig jaar al is gedaan! Nadat alle ideeën besproken waren, gingen we stemmen. Een interessant idee was om deuren te gebruiken om de sieraden te presenteren. De deur als symbool voor nieuwe wegen die voor je open gaan en natuurlijk het verlaten van de school. 
Vrijdag 26 april hadden we in de ochtend een groepsgesprek met Ruudt, Doris en Lucia. Iedereen liet het werk zien en kreeg commentaar. Ruudt was blij met mijn object, die veel vrijer is dan wat ik eerder maakte. Het giethars en ebbenhout zijn nu echt met elkaar vermengd. Als opdracht kreeg ik wel mee om een ander materiaal dan giethars te gebruiken; om het probleem van de luchtbellen te verhelpen en om de vorm te combineren met de afwerking die ik eerder in proefjes gemaakt had.
Als algemene opdracht kregen we opgelegd dat er over een paar weken minimaal 5 sieraden af moeten zijn!
Na de lunch discussieerden we verder over de plannen voor de eindtentoonstelling. Ruudt zat vol met ideeën en Lucia zag alleen maar bergen voor zich en kapte ze af!
Na een hele dag binnen huiswerk gemaakt te hebben, ben ik zondag 27 maart de stad in gegaan om een beurs te bezoeken in Fortessa da Basso (ook wel Fortessa di San Giovanni Battista genoemd). Normaal is dit ford gesloten, dus alleen daarom al de moeite waard om binnen een kijkje te nemen!
Dit Renaissance ford is gebouwd in opdracht van de Medici tussen 1534 en 1537. Ondanks de flinke muren en grote afmeting van het ford, werd het niet gebouwd om de stad te beschermen, maar om de bewoners af te schrikken en te waarschuwen voor de macht van de Medici. In tijden van opstanden, was het een schuilplaats voor de belangrijke gouverneurs van de stad.
Het ford is van binnen niet heel erg mooi, dus ik snap goed waarom het geen museum is. Maar nu met de aankleding van de fair, was het toch leuk om te bezoeken.
Het ford is van binnen een klein dorp met gebouwen. Buiten was er een ijsfestival en een reeks chocoladestands. De beurs was verspreid over twee gebouwen en bestond uit designspullen, eten, kleding, hebbedingen en nog veel meer.
In de kelder had je af en toe het gevoel op een bazaar rond te lopen. Naast de vele Turske stands met oosterse spullen, was er ook een grote verzameling Afrikaanse belden, muziekinstrumenten en sieraden.
Leuk om te zien was het resultaat van een ballonfestival! In een enorme ruimte waren grote sculpturen gemaakt, volledig opgebouwd uit ballonnen! Er was een grote Egyptische farao tempel, een onderwaterscène uit Finding Nemo en de leeuw uit de Lion King. Aan het plafond hingen ook nog een tal van ballonnen om het beeld compleet te maken. Florence laat maar weer eens zien echt een kunststad te zijn!
