De sneltrein was super, met heerlijke leren fauteuils, een krantje, en een aangeboden drankje met koekjes. De treinreis was al mooi op zich, eerst het liefelijke Toscaanse landschap, daarna een meer vlak stuk rondom Rome en later een bergachtige omgeving met fruitbomen die volop in bloei stonden. Het was een zonnige, heldere dag en meteen al zag ik in de verte de Vesuvius opdoemen en even later de buitenwijken van deze grote stad.
Na de koffers weggezet te hebben, zijn we meteen de stad in gegaan. Napels is een totaal andere stad dan wat ik eerder gezien heb in Italië. Wat de sfeer betreft en de armoede, zou deze stad zo buiten Europa kunnen liggen.
In het centrum bekeken we een grauw gebouw dat een combinatie moet voorstellen tussen het Pantheon en de zuilenboog rond het Sint-Pieter plein in Rome, maar deze kopie is de mindere versie! Daartegenover lag het grootste koninklijk paleis Reale, maar het lag er een beetje vervallen bij. Waar in Toscane sommige gebouwen TE clean gerestaureerd zijn, kan het arme Napels nog wel wat restauraties gebruiken! Iets verder door had je een prachtig uitzicht over de baai van Napels, met op de achtergrond de Vesuvius vulkaan.
Aan het einde van de dag sloten we de wandeling door het centrum af, met een bezoek aan het Renaissance Castel Nuovo. De torens zijn opgetrokken uit vulkaanstenen, waardoor deze een nogal grauwe indruk maken, maar de toegangspoort is versierd met een prachtig marmeren beeldhouwwerk. Van binnen is de functie van het kasteel meer zichtbaar, het diende namelijk lang als ford aan zee. In het kleine museum vond ik het meest bijzonder de originele bronzen deuren van het kasteel, waar naast kanongaten; nog een complete kanonskogel vastzat.
Napels staat bekend om de Pizza's, hier zou de pizza eeuwen geleden zijn uitgevonden en door een combinatie van de beste tomaten van Italië en de kwaliteit van de bloem; heeft de pizza hier een unieke smaak! Twee avonden hebben we heerlijk gegeten bij een van de beste pizzeria's van de stad, maar ook bij de minder bekende pizzeria's wordt er in de steenoven gebakken en smaken de pizza's voortreffelijk.
Zaterdag 30 maart bezochten we Nationaal Archeologisch museum van Napels, dat met de bijzondere onbetaalbare objecten behoort tot een van de beste musea met oude kunst ter wereld. Er is een grote collectie met antieke beelden te zien die zijn gevonden in de Romeinse stad Herculaneum, een bijzondere collectie marmeren beelden waaronder de 'Farnese-stier', wat de grootste beeldengroep uit de oudheid is die de tijd heeft overleeft, prachtige bronzen beelden en een belangrijke collectie met vondsten uit de Romeinse stad Pompei met gebruiksvoorwerpen, vazen, mozaiken en fresco's. Echt een bijzonder mooi museum,waar veel te zien was; zeer de moeite waart om bezocht te hebben!
Toen we na de lunch richting de Dom liepen, werden we verrast door een processie die werd gehouden; compleet met vaandels, muziek en niet te vergeten de wagen met engelenbeeldjes, Maria en het geboren kindje Jezus. Vervolgens werd er een soort zegening gehouden voor een van de beste pizzeria's van de stad en daarna vertrok de stoet weer. De ritmische muziek en de bonte kleuren gaven de processie iets wat me aan carnaval deed denken!
De dom bestaat eigenlijk uit 3 samengevoegde kerken en is van buiten vrij sober, maar van binnen een juweel. Prachtige decoraties sieren de hele kerk van beneden tot het het plafond, met als pronkstuk Capella di San Gennaro waar een grote schat aan kunst te zien is. Eigenlijk staat hier nog alle kerkelijke kunst opgesteld, die bij andere beroemde kerken zijn verwijderd en achter glas in musea staan opgesteld. Prachtige zilveren kandelaars en een groot zilveren altaar, een tal aan beelden en de relikwie van de beschermheilige van Napels: San Gennaro. Naast deze kapel bezochten we de oude crypte en het Baptisterium.
Paaszondag stond er geen uitgebreid ontbijt op het programma, maar snel een lekkere Italiaanse croissant en een cappuccino. In de vroege ochtend kwam er een man de koffiezaak binnen om geld op te halen en daarna vertrok hij weer net zo snel als hij gekomen was: moet haast wel een maffia zijn die beschermgeld komt ophalen!
Vandaag bezochten we de beroemde ruïnes van de oude Romeinse stad Pompei, dat in het algemeen wordt beschouwd als de belangrijkste archeologische ontdekking in Europa.
Nog volop bezig met de reparaties na een grote waarschuwings aardbeving, volgde in 79 n.C. de meest verwoestende uitbarsting uit de geschiedenis. De Vesuvius bedolf Pompei inclusief alle inwoners onder een dikke laag lava en hete modder. Pas in 1750 werd de stad ontdekt en bleek nog bijzonder goed bewaard gebleven. 
Toen we met de trein aankwamen bleken er meerdere processies aan de gang te zijn van in het wit geklede mensen; met veel kleurrijke vaandels, muziek en grote karren die met de hand werden gedragen compleet met een afbeelding van de nieuwe paus, engelenbeeldjes, Maria en Jezus. De grootste kar was ontzettend groot en werd met veel moeite gedragen door een grote groep mannen. De hele ochtend was er nog vuurwerk te zien, dat schitterde in het felle licht van de zon.
Een van de meest fraaie bouwwerken vond ik de badhuizen uit het jaar 10 voor chr. Deze waren nog prachtig intact; voorzien van marmeren baden en werkelijk schitterende mozaïekvloeren uitgevoerd in zwart en wit en met zeedieren als inspiratiebron.
Voor vandaag hadden we ook in de planning om de Vesuvius te beklimmen, maar daar was niet genoeg tijd voor. Uiteindelijk namen we een georganiseerd toer naar boven, met een een bus die behoorlijk slingerde over de stijlen weggetjes naar boven. Waar we werden gedropt had je al een prachtig wijds uitzicht over de laagvlakte van Pompei, de bergen en de zee.
Boven aangekomen zijn we een stuk rondom de kraterrand gaan wandelen, waar je steeds prachtige uitzichten hebt op de vulkaan en de omgeving. We zagen de baai van Napels mooi liggen en een stuk natuurgebied waar je nog duidelijk sporen van lavastromen kon zien.
Na een half uur begon het lichtjes te regenen, waardoor we meer activeert van de Vesuvius kregen te zien! De koude regen op de hete stenen in de krater, zorgden namelijk voor waterdampen die opstegen en zo leek het net of er flinke rookwolken van binnenuit kwamen!
Dinsdag 2 april begonnen we 's ochtends vroeg aan een lange reis zuid-waards richting Paestum. Met de trein zijn we bij Salerno uitgestapt, waarna we met de bus verder gingen. Iedereen die we vroegen zei dat je het buskaartje in de bus kon kopen, maar bij het instappen bleek dat niet zo te zijn… De buschauffeur gaf aan dat de volgende bus pas over een uur vertrekt, dus zijn we toch maar gaan zitten zonder kaartje!
We zaten bijna een uur in de bus, toen een halte voor de bestemming, een controleur instapte… In het noorden van Italië kan je dan zeker rekenen op een flinke boete, maar wij mochten in Paestum gewoon uitstappen zonder boete en zonder het alsnog betalen van de busrit: dat kan allen in Napels!
Paestum is een unieke plek in Italië. Na de geleidelijke leegloop van de Grieks en later Romeinse stad, werden de velden verwaarloosd waardoor deze tot malariamoerassen vervielen. Niemand durfde er meer te komen, tot Karel de 3e er in de 18e eeuw een weg liet aanleggen. Bij het kappen van de bomen kwamen drie Griekse tempels te voorschijn, die tot de meest complete in de wereld behoren; zelfs in vergelijking met Griekenland. 
Op ons gemakt zijn we langs de ruïnes gelopen. Het weer ging nogal op en af, waardoor periodes met zon werden afgewisseld met hevige wind en regen! In deze uithoek waren niet veel toeristen, dus we konden de tempels in alle rust bewonderen. Het is onvoorstelbaar dat deze bouwwerken zo goed bewaard zijn gebleven, de oudste tempel is maar liefst gebouwd in ca. 530 v. Chr! De mooiste tempel is hierboven afgebeeld en wordt de Tempel van Neptunus genoemd, hoewel deze ook geweid zou kunnen zijn aan Apollo of Zeus. Het was steeds een magisch moment om te zien wanneer de enorme bruin/ oranje zuilen oplichtten in de zon.
Aan het einde van de middag reden we met de trein terug naar Napels, wat minder comfortabel bleek te zijn dan gedacht. Er reed maar 1 keer in de twee uur een trein in de middag en die zat dan ook bomvol met mensen. Na een aantal volle wagons te zijn gepasseerd, hebben we ons maar in de menigte geperst. We zaten in een wagon vol met Italiaanse bijdehante jongeren, die luidruchtige gesprekken aan het voeren waren na een dagje uit. De trein bleek ook nog eens te stoppen bij elke halte, dus het was een lange terugreis!
's Avonds hebben we heerlijk gegeten aan een gezellig plein in Napels. Tijdens het voorgerecht van Bruchetta, konden we proeven hoe heerlijk de beste tomaten van Italië smaken en het hoofdgerecht was voor de verandering geen pizza; maar een Italiaanse pasta.
Woensdag 3 april stonden we nog vroeger op dan de dagen ervoor, om met de boot naar Capri te varen! Vanaf de bood had je een prachtig zicht op de haven en natuurlijk de stad Napels. Leuk om te zien was een cruise schip die achter moest inparkeren!
Eenmaal aangekomen op Capri, bleek het een compleet andere wereld te zijn vergeleken met het vaste land. Royale villas's, dure hotels en schoon geveegde straten. Alles op dit eiland was tot in de puntjes verzorgd en de Italianen waren hier niet arrogant maar zeer vriendelijk. Wanneer je de weg vroeg, werd je zelfs door sommige bewoners nog uitgezwaaid! In de ochtend maakten we een wandeling naar Grotta Azzurra, maar deze bleek niet open te zijn. Dit is een grot waar je met een bootje vanaf de zee invaart, maar toen ik met een trapje afdaalde en naar de ingang keek snapte ik goed dat deze gesloten was. Het water stond hoog en de golven sloegen wild tegen de rotsen aan.
Aan het einde van de dag bezochten we het prachtige Arco Naturale, een indrukwekkende natuurlijke boog van kalksteen. Ver beneden had je zicht op het heldere turqoise water van de zee.
Op ons gemak zijn we terug gelopen naar het centrum van Capri, waar we de boot terug namen naar het vaste land.
Na een laatste avond gezellig gegeten te hebben, was het donderdag 4 april helaas alweer tijd om afscheid te nemen. Om 5 over 8 zat ik weer in de trein terug naar Florence. Het mooie weer van Napels maakte al snel plaatst voor laaghangende bewolking en mist boven de bergen en heuvels.
Zondag 7 april ben in de ochtend een rondje door de stad gelopen. nu de laatste maanden zijn aangebroken, heb ik een lijst gemaakt van wat ik nog wil gaan zien en vandaag bezocht ik als eerste de Santissima Annunziata kerk. Hier was ik de eerste week van de vakantie al binnen geweest tijdens het Florentijns nieuwjaar, maar toen was ik niet in de gelegenheid om de kerk goed van binnen te bekijken.
Daarna ben ik naar het kleine museum over Dante gegaan, in het voormalige huis van deze beroemde dichter. Dan Brown komt volgende maand met zijn nieuwe boek Inferno, geïnspireerd op Dantes gelijknamige werk en het verhaal zal zich dan ook voor een deel in Florence afspelen: ik ben erg benieuwd! Het museum stelde niet heel erg veel voor, want er waren weinig originele stukken te zien, maar het vertelde wel veel over Florence. Je leert bijv. meer over het leven in een Middeleeuwse woontoren, zoals het huis van Dante. Zeer leuk was een kamer die was gewijd aan het goudsmid verleden van Florence en hier werden alle stappen uitgelegd voor het gieten van een ring tot het graveren aan toe. In de vitrine kon je stap voor stap zien hoe het proces, inclusief de benodigde gereedschappen eraantoe gaat. Op de bovenverdieping was de slaapkamer van Dante te zien en lagen er boeken, prenten en twee beelden met betrekking tot Inferno, Pardiso en Purgatorio. 
In de middag bezocht ik Piazzale Michelangelo, waar de tulpen volop in bloei stonden. De felle Italiaanse zon zorgde ervoor dat de tulpen een haast onnatuurlijk felle kleur uitstraalden! Het blijft wel een raar gezicht, tulpen in een mediterraans landschap!
Maandag 8 april was mijn laatste vakantiedag aangebroken en in de ochtend stond eindelijk op het programma wat er nog steeds niet van gekomen was: De Medici Bibliotheek, San Lorenzo kerk en het mooist: de Medici Capelle!
Als eerste bezocht ik een klein museum met rijkelijke religieuze kunst en de crypte waar belangrijke leden van de Medici begraven liggen.
Daarna ging ik verder met de Medici Bibliotheek, welke gelegen is in het kloostercomplex, op de bovenverdieping. Niemand minder dan Michelangelo ontwierp deze bibliotheek in de 16e eeuw, om het rijke boekenbezit van de Medici voor het publiek toegankelijk te maken.
Bij binnenkomst betreed je als eerste de beroemde vestibule, die vrijwel geheel in beslag wordt genomen door een monumentale trap met halfronde treden. Deze hal was voor die tijd heel erg vernieuwend en op architectonisch gebied complex en een zeer origineel geheel. Na het betreden van de trap en het openen van de piepende deur, kwam ik in de lange leeskamer. Hier staan aan weerszijde van het pad rijen met leestafels. Als een soort catalogus zijn tegen de zijkanten van de banken houten panelen aangebracht. De boeken zij nu elders opgeslagen voor het behoud.
San Lorenzo was de parochiekerk van de Medici en daarom konden bij de bouw kostbare materialen gebruikt worden. Van binnen is de kerk rijk gedecoreerd, maar van buiten is deze nooit voltooit. Michelangelo maakte het ontwerp voor de marmeren voorgevel, maar door omstandigheden is deze nooit voltooit.
Na de kerk bezocht ik de Medici Capelle, het beroemdste bouwwerk van dit complex! De grote koepel domineert na die van de Dom, de skyline van Florence. Dit alles, om natuurlijk de macht van de Medici te benadrukken.
De barokke kapel van de prinses is de grootste van de twee kapellen die in dit complex liggen en is een werkelijk overweldigende ruimte. Foto's maken is niet toegestaan, maar het is ook niet in een foto vast te leggen hoe rijkelijk en groots deze kapel is. De ruimte is grandioos bekleed met marmer en ingelegd met edelstenen en het duurde bijna 300 jaar voor het voltooit was.
Een gang aan de linkerkant leidt naar de Nieuwe Sacristie, ontworpen door Michelango. Deze ruimte oogt wat interieur betreft veel soberder, maar beschikt over een schat aan beelden. Er staan hier evenveel beelden van de grote kunstenaar, als in het Accademia museum, alleen kon je de beelden hier in alle rust bekijken. Het rijke complex van de San Lorenzo, is een bijzonder stukje Florence en bijna onvoorstelbaar hoeveel kunst van Michelangelo je hier bij elkaar ziet.
