Toegelaten aan de Rietveld Academie!

Maandag 27 mei begon weer een week met Ruudt Peters uit Nederland. Als eerste hield Ruudt een presentatie over installaties voor het exposeren van sieraden en mochten we kijken in zijn boek over het werk Hun dat nog officieel moet uitkomen tijdens de beurs in Basel. Daarna gingen we met zijn alleen naar de bar om een heerlijke Italiaanse koffie te bestellen en bespraken de voortgang van het werk.
Voor de individuele gesprekken startte, bestaken we op school eerst de installaties van Iohanna en Enrica. Aangezien de sieraden nog niet af waren, werden er alleen proefjes tentoongesteld.
In de ochtend haalde ik als eerste de blokken giethars en ebbenhout uit de mal. Daarna begon ik met het boren en frezen van gaten in het oranje/ rode blok. De kleur was vrij donker uitgevallen en ik was bang dat deze niet goed tot zijn recht zou komen. Gelukkig zag ik al snel dat er met het boren van gaten meer licht naar binnen scheen en de kleur prachtig tot leven kwam!
Om 4 uur had ik een gesprek met Ruudt op het dakterras van de school. Voor het gesprek kon beginnen werden we nog gestoord door een belangstellende vader en dochter, die de school kwamen bekijken en zonder te vragen uitgebreid mijn sieraden oppakten en allerlei vragen stelden!

Uiteindelijk kwam de bootschap over dat het een individueel gesprek is en konden we alsnog beginnen. Ruudt schudden mij weer flink door elkaar, door te zeggen dat het diep donkerblauwe blok, dat ik gegoten had in een plastic fles, het beste stuk is dat ik tot nu toe heb gemaakt dit jaar! Voor mij was dit een schok, aangezien het blok voor mij slechts een basismateriaal was om te starten met frezen en boren, dus het was moeilijk om te accepteren. Samen bespraken we de positieve punten van het blok. De conclusie was dat dit blok meer de mysterie tussen de onder- en de bovenwereld weet te behouden. Je kijkt prachtig door het diep blauwe giethars heen en twee heuveltjes van ebbenhout geven een kleine indicatie van hoe het blok er van binnen uitziet. Het is alsof het land zinkende is onder de stijgende zeespiegel en dus weer gerelateerd aan mijn Nederlandse nationaliteit! Daarnaast is de vorm van een plastic fles met de recycling symbolen, een statement voor de wegwerpmaatschappij en dat is weer gerelateerd aan mijn statement van Destroyed Beauty! Alles waar mijn onderwerp over gaat, bevindt zich dus in dit ene stuk en het leek Ruudt een goed idee om er een sieraad van te maken. Het oranje blok giethars/ ebbenhout, waar ik al in geboord had, moest ik zo laten en er ook een sieraad van maken. 
Verder vroeg Ruudt of ik de brochering van een broche meer geïntegreerd met het sieraad wilde maken en of ik de pinnen van een 5 tal broches opnieuw wilde doen.



Dinsdag 28 mei ben ik als eerste aan de gang gegaan met het aanpassen van de broches. Ik maakte ditmaal strakke pinnen met een mooie, iets afgeronde punt, door het zilverdraad in een draaiende hangmoter te bewerken.
Vervolgens haalde ik de halfronde brochering van het sieraad af en begon met het maken van een nieuwe. Nadat ik bepaalt had hoe ik deze wilde gaan maken, liet ik nieuw giethars over het object heen vloeien. De giethars vloeide echter overal, waardoor ik extra werk had bijgekregen om de oude vorm terug te krijgen.
Daarna liet ik het nodige denkwerk los op het bedenken van de constructie waarmee ik het blauwe blok giethars tot een hanger kan omtoveren.
Ik besloot om verzinkt staal te kopen en begon daarmee om een simpele, maar stijlvolle constructie te maken, die nauw aansluit op de vorm. Aangezien ik nog niet heb leren solderen met dit metaal, kostte dat in het begin tijd.

Woensdag 29 legden we allemaal onze sieraden op een lange tafel en bespraken we de installatie hoe we gezamenlijk het werk gaan exposeren. Om te laten zien dat kunstenaars ook maar gewone mensen zijn, kwam klasgenoot Chiara met de titel: 'we are humans'. Om dat uit te dragen in de installatie wilden we meubels gebruiken, alsof het een huiskamer is. Ruudt zei echter dat dit al door meerdere kunstenaars gedaan is en hij vond dat we daarom een twist aan dit thema moeten geven. De meubels op zijn kop, hangend aan het plafond! We bespraken de meubels die iedereen in gedachten had en daarna keken we met Ruudt hoe we de ruimte in de school zouden kunnen indelen.
Met koffie in de zon op de trappen voor de Santa Maria del Carmine kerk, bespraken we de ideeën verder.
Daarna heb ik verder gewerkt aan de broche en de constructie om het blok giethars tot hanger om te toveren. 
Donderdag 30 mei had ik in de ochtend meteen een individueel gesprek met Ruudt en we bespraken de hanger die ik gemaakt had van het blok giethars. Ruudt vond de subtiele verzinkt-stalen constructie goed passen bij het blok giethars en ebbenhout en was blij met het resultaat. Ruudt vroeg mij of ik de vorm nog wat strakker wilde maken en of ik bereid ben om nog zo'n sieraad te maken!
Vlak voor ik het lokaal wilde verlaten keek Ruudt op zijn computer en vroeg of ik nog even wilden blijven… Ik dacht meteen aan de uitslag van de Rietveld Accademie die ik nog steeds niet heb gehad, maar Ruudt hield het spannend. Daarna kwam het verlossende woord en feliciteerde Ruudt mij met een plek in het basisjaar van Rietveld Accademie!! De uitslag is nog niet officieel, want de mail moet nog rondgestuurd worden, maar Ruudt kon niet wachten en had Lucy Sarneel van de sieraden afdeling persoonlijk gevraagd naar de uitslag.
Om nog een sieraad bij te maken, moest ik een nieuw stuk ebbenhout uitfrezen en boren. Daar ben ik als eerste mee begonnen en daarna ben ik naar Esselunga gelopen om nieuwe plastic flessen te zoeken met dezelfde kwaliteiten in zich als de vorige. Italianen hebben me raar aangekeken, omdat ik alle pakken omdraaide om te kijken of er bruikbare recyclings symbolen afgebeeld zijn! 
Ik kwam terug op school met twee flessen met chemische autovloeistoffen en die mocht ik dus niet op school door de gootsteen wegspoelen. Ik ben dus naar de automonteur naast de school gegaan en de oude Italiaanse man wilde de vloeistoffen wel overnemen. De meest chemische vloeistof werd, zonder al te voorzichtig te zijn, in een niet afsluitbare bak gegoten en de man schudde de fles komisch heen en weer. Dit kan alleen in Italië!

Om 5 uur zijn we met de klas de stad in gelopen, want daar had Doris de opening van een boekpresentatie. In een pittoreske binnenplaats waren een aantal kunst winkels geopend en werden er handgemaakte boeken tentoongesteld en daar waren ook een paar mooi exemplaren van Doris bij.

Daarna zijn we naar school gegaan en begon het feest, ter viering dat alle 3e jaar zijn aangenomen voor de vervolgopleiding, master, uitwisseling, stage of werk. Alle geslaagden kregen de opdracht om een fles prosecco en chips mee te brengen en daarna brachten we een toost uit in de zon voor de school!
Doris had voor iedereen pizza's besteld en de tafel in de school stond dan ook vol met stapels dozen; heerlijke Italiaanse pizza's. 
Vrijdag 31 mei mochten we iets later beginnen en om 10 uur zaten we weer met zijn allen in het klaslokaal. Aangezien dit groepsgesprek de laatste was voor het examen over twee weken, werden we door Ruudt, Doris en Lucia flink aan de tand gevoeld ter voorbereiding! Ik kreeg moeilijke vragen over mijn werk, zoals wat is meer Koen: het werk dat je hier hebt gemaakt of wat je eerder deed? wat wil je met je werk zeggen? waarom ebbenhout en giethars? enz.
Aan het einde van alle gesprekken kregen we te horen hoe het examen eruit zal gaan zien en wat je daar nog allemaal voor moet voorbereiden. We moeten een 10 min. durende powerpoint presentatie houden voor de hele school en daarna krijgen we een individueel examengesprek tegenover 4 docenten. Als tip kregen we mee om nog goed over je concept na te denken en deze te verfijnen.

Zaterdag 1 juni heb ik op de computer mijn ideeën voor het boek verder uitgewerkt. Daarna ben ik lopend door de stad naar de rozentuin gegaan en daar heb ik de hele middag vertoefd en mijn concept verder uitgewerkt. Een heerlijke combinatie van huiswerk en een weekendgevoel!
Zondag 2 juni was weer een huiswerk dagje. Na een ochtend in mijn kamer te hebben gewerkt, ben ik in de middag naar de Boboli, Bardini en Rozentuin gegaan. Vooral de Boboli tuin stond nu prachtig in bloei en was op zijn mooist vergeleken met mijn vorige bezoeken.
Met een prachtig uitzicht over de Toscaanse heuvels werkte ik verder aan mijn concept en schreef ik de antwoorden op van de moeilijke vragen die mijn vrijdag gesteld zijn.