Exclusief Toscane!

Maandag 20 mei begon ik met het frezen van alle brokstukken die ik tot sieraad ga omvormen. Vorige week had ik giethars toegevoegd en met de frees matteerde ik al het glimmende weg. 
Verder heb ik mijn kleuronderzoek in giethars vervolgd en probeerde uit wat de mogelijkheden zijn. Door het gebruik van ecoline merkte ik dat het al makkelijker was om gele, oranje en rode tinten te verkrijgen, maar ik was toch nog niet helemaal tevreden met het resultaat. 

In de middag hadden we les van Doris, die eerst een uur met ons praatte over de eindexpositie en wat er nog allemaal geregeld moet worden. Daarna bespraken we weer een nieuwe interessante serie sieraden makers. Dinsdag 21 mei maakte ik tijdens goudsmeden de piramide af, door de bodem op maat en geheel passend te vijlen. Na het dicht solderen, vijlde ik de vlakken nog strak en toen was de opdracht voltooit. Op naar de volgende: de kubus.
In de middag heb ik nog wat proefjes gedaan met giethars en wat laatste plekjes van mijn objecten weg gefreesd en daarna ben ik naar huis gegaan om te werken aan een opdracht voor Lucia: zoek naar 3 galerieën waar jou werk bij zou passen en schrijf een fictieve brief. Lastig, maar een goede opdracht. Woensdag 22 mei ben ik als eerste naar de houtgroothandel gelopen, want ik moest weer nieuw ebbenhout hebben. Helaas lagen er ditmaal alleen grote blokken hout en dus was het even slikken met afrekenen…

Op school ben ik meteen aan de slag gegaan. Ik zaagde een blok af en boorde deze voor een groot deel uit. Daarna heb ik met de frees de laatste bewerking gedaan door holen met elkaar te verbinden en de vorm af te ronden. Een hoop werk, met veel lawaai en de patio vloer van de school kleurt zwart na afloop!

Tijdens de lunchpauze ben ik naar het plein van Santa Maria Novelle gelopen, want daar het twee weekse ijsfestival van Florence! 18 stands met meester ijsmakers van over de wereld die allemaal slechts 1 unieke smaak ijs aanbieden, maar dan wel van de beste kwaliteit! In een mobiele laboratorium kan je live meekijken hoe het ijs vers gemaakt wordt. Zo nu en dan lopen de meester ijsmakers met bakken ijs naar de stand om de voorraad aan te vullen. 

Hoewel het maken van ijs al eeuwen geleden ontdekt is, claimen de Florentijnen dat het huidige romige schepijs in Florence ontstaan is door Bernardo Buontalenti rond 1536 - 1608. Een ding staat vast en dat is dat het ijs hier bijzonder lekker is en je komst smaken tegen die je in geen ijssalon tegenkomt!


Donderdag 23 mei hadden we in de ochtend les van Lucia. We bespraken de brieven die we fictief hadden geschreven aan een galerie en de keuzes van 3 galerieën. Ik kreeg te horen van Lucia dat ik een goede professionele brief had geschreven en dat de galerieën bij mijn werk passen. Alleen een keuze die in Australië ligt valt af, omdat het te veel geld en risico's kost om sieraden naar dit continent in te voeren.
Aan het einde van de les hadden we individuele gesprekken en toen bedankte Lucia mij voor mij harde werken en inzet dit jaar: altijd leuk om te horen! Dit was een reactie op de woede uitbarsting die ze had gegeven tijdens de les, omdat ze vond dat veel klasgenoten niet hard genoeg werken... Daarna gaf ze aan dat ze mijn brokstukken prachtig vond en adviseerde mij om de brochering simpel te houden: gewoon een pin erachter. Behalve een grote vorm, daar kan wel een sluiting achter worden gemaakt.
Ik ben meteen naar de winkel gegaan en begonnen met het maken van de pennen. Het moeilijkste was om te bepalen waar de pennen moesten komen, want dat bepaalt hoe het sieraad uiteindelijk gedragen wordt.
In de avond hielp Doris mij met een proefje in een nieuw soort giethars, die niet geler kleurt in de toekomst en geen luchtbellen in het eindresultaat heeft. Daarvoor sprayde ik eerst een middel in een plastic beker, waardoor je later de giethars makkelijker uit de vorm kunt halen. Daarna schudden Doris en ik de giethars goed, voor het openen. Na het afwegen van de hoeveelheden, werd het bekertje in een soort afgesloten pan/ compressor gedaan waar zuurstof in werd geblazen. Deze giethars droogt in 2 tot 5 minuten, afhankelijk van het weer: dat gaat lekker snel dus.
Aan het einde van de avond kwamen we tot de conclusie dat ik toch beter met de andere giethars kan blijven werken. De kleuren waren wel goed, maar de proeven houden een meer plastic-achtige uitstraling die ik niet zo mooi vond. 
Vrijdag 24 mei hadden we weer een les goudsmeden en werkte ik verder aan de kubus. Na het op maat walsen van messing plaat, kon ik beginnen met optekenen. Als opdracht moesten we eerst een perfecte vierkant vijlen en daarna kon je gemakkelijk de uitslag opteken om het metaal tot een 3d kubus omvouwen. De kubus is de laatste opdracht van het jaar en lastig, omdat alle hoeken haaks moeten blijven: en leuke uitdaging dus!
In de middag zette ik twee mallen klaar, ingesmeerd met vaseline en met de ebbenhouten objecten erin. Ditmaal gebruikte ik de speciale kleurstoffen voor giethars, die ik van Doris mocht lenen. Anders dan acrylverf of andere kleurstoffen, veroorzaakt deze geen extra luchtbellen in de giethars en de hoog geconcentreerde kleuren mengen zich heel erg goed. Na een aantal proeven, goot ik diep blauwe giethars in een mal en een rood-oranje variant in de ander. Om de kans op luchtbellen te verminderen, besloot ik om te gieten in meerdere dagen.
Zaterdag 25 mei heb ik de laatste pennen gemaakt en met giethars verlijmd, waardoor ik nu 4 broches klaar heb! Voor de 5e broche moest ik een mal op het object aanbrengen, om een stuk ebbenhout en giethars te verlijmen; waarvan ik de sluiting maak.
Aan het einde van de middag ben ik met schoolgenoot Ana María naar het ijsfestival gegaan. Zij komt uit Colombia en is samen met haar vriend ijsmaker en het was dan ook leuk om haar te horen vertellen over ijs. Er begon om 6 uur een workshop show cooking met ijs en wij waren erbij! 

Na afloop werden de ijsgerechten uitgedeeld en konden wij proeven hoe de bijzondere combinatie smaakt van aardappel- en frambozenijs! Technisch directeur van het festival en bekend gezicht in de ijswereld, Giorgio Zanatta was ook in de show aanwezig (linksonder op de foto). Na bijzonder lekkere ijssmaken geproefd te hebben besloten we om een ijs cocktail te proberen en we bestelden een mochito; dit was echter niet te drinken, heel erg zoet!

Zondag 26 mei werd ik in de ochtend verrast bij het opendoen van de luiken: de straat kleurde paars van alle hardlopers die een marathon uitliepen van 5 of 10 km. 

Ik heb maar gewacht tot de marathon voorbij was, want er was anders geen doorkomen aan in de tegengestelde richting die ik uit moet!

Op school heb ik de laatste bekers giethars in de mal gegoten tot het ebbenhout nog maar op twee kleine plekken bovenuit stak.

Daarna heb ik de brochering van een van de sieraden afgemaakt en het grote object van giethars en ebbenhout nog wat na gefreesd.

Ik kon eigenlijk niks meer doen op school en dus besloot ik om in de middag wat leuks te gaan doen!

Ik ben op de laatste dag van het ijsfestival nog een keer het lekkerste ijsje gaan eten dat ik ooit gegeten heb en daarna liep ik richting de Giardino dei Simplici: de Botanische tuin van Florence die al in 1545 is opgezet door Cosimo de Medici. 

Er werden vooral medicinale kruiden gekweekt en bestudeerd, maar

vandaag de dag is er ook een grote collectie exotische planten te zien. De botanische tuin bevat maar liefst 9000 verschillende soorten planten en bijzondere bomen als bijv. een kurkeik uit 1805.

In de oranjerie groeiden hoge palmen en andere exoten wilderig om zich heen. 

Na het bezoeken van deze prachtige tuin besloot ik om nog een museum te bezoeken die op mijn verlanglijstje staat. Onderweg kwam ik langs Palazzo Gondi, waar de portier mij welkom gebaarde om naar binnen te gaan. Er stond een harp concert op het punt om te beginnen in de patio van het paleis en na afloop kan ik zeggen dat het werkelijk prachtig klonk. 

Lang stond op mijn verlanglijstje om het wetenschapsmuseum te bezoeken, met een bijzondere collectie instrumenten van de beroemde Florentijnse wetenschapper Galileo. Het museum is gevestigd in palazza Castellani dat uit 1180 stamt en daarmee het oudste gebouw van Florence is. Het voornaamste wat duidelijk werd met een bezoek aan dit zeer interessante museum, is dat Florence in de Renaissance een belangrijk centrum van de wetenschap was. De wetenschap werd gefinancierd en gestimuleerd door Cosimo de Medici, die naar verluidt de gelijkenis van zijn naam met de kosmos als een voorteken beschouwde en daarom de wereld van kennis wilde beheersen.

Een zeldzaam relikwie is de bewaard gebleven middelvinger van Galileo zelf.

Wat ik niet wist is dat het deze dag 'Exclusief Toscane' is, waarbij een serie privé paleizen en tuinen gratis geopend zijn voor publiek! En zo bezocht ik onverwacht aan het einde van de dag nog twee tuinen in mijn eigen straat.

De eerste van de twee heeft de ingang aan een andere weg en ligt tegenover de Boboli tuin. Giardiono Corsi Annalena is de tuin die hoort bij de gelijknamige palazzo. De tuin ligt prachtig verscholen in de stad en is omsloten door hoge muren. Het mooie is dat er een heuvel in de tuin gecreëerd is, waardoor de tuin doorloopt tot op hoogte van de muur en je kijkt dan ook mooi uit over de straat. Naast beelden die verscholen liggen onder het groen, zijn er veel buxus hagen, een oranjerie en kleine moestuin.

Daarna was ik nog net op tijd voor de laatste rondleiding door de bijzondere tuin van de adellijke familie Torrigiani, vlak bij mijn huis. Giardino Torrigiani is de grootste, nog privé bewoonde tuin binnen de oude stadsmuren, van heel Europa. 

Het is een grootse tuin en de toer hield een hoop verborgen, maar toch erg de moeite waart om gezien te hebben. Het meest bizarre was het besef dat de meerdere gezinnen van de Torrigiani familie hier samen leven in meerdere oude palazzo's die op het terrein staan en dat binnen de hoge muren. Het is als een wereld, binnen de stad. Er speelden kinderen in de royale grasvelden en op het terras zat een deel van de familie uit te kijken over de nieuwsgierige menigte die voorbij liep, alsof ze de Medici familie zelf zijn!

De tuin bevat een hoop ruïnes, beelden en andere interessante bouwwerken, maar het meest opmerkelijke is de toren die stamt uit de 19e eeuw. Deze toren liet de familie bouwen om te refereren naar hun adellijke familienaam en zit vol met symboliek, daarnaast was het ook een verbrandingsoven!

Vandaag bezocht ik allemaal nieuw interessante plekken in de stad, waardoor het een bijzonder geslaagde dag werd.

Terug in Italië

Woensdag 15 mei ben ik vanaf Eindhoven terug gevlogen naar Italië, na een aantal gezellige maar regenachtige koude dagen in Nederland.

Donderdag 16 mei stond er weer een dag hard werken op het programma! Vorige week had ik een stuk ebbenhout met gaten overgoten met blauw/ groene giethars en vandaag ben ik de vorm af gaan maken. Het idee was om nu langer door te gaan met boren en frezen, tot het object in kleine stukken uit elkaar valt. De resten vormen dan de sieraden! In de praktijk bleek toch dat ik de hamer moest gebruiken om op het laatst het object uit elkaar te breken, want bij te lang frezen blijft er te weinig over om een serie sieraden van te maken!

Aan het einde van de dag ben ik begonnen met het kijken hoe de brokstukken een sieraad kunnen zijn en heb ik de scherpe randen en glanzende delen weg gefreesd.

Vrijdag 17 mei had ik een les goudsmeden en ben ik begonnen aan de nieuwe opdracht: het maken van een piramide. Na het optekenen, zaagde ik de vorm uit en vijlde deze precies op maat. Met eerst een driehoekige- en daarna een vierkante scharniervijl maakte ik een groeve die het mogelijk maakt om het metaal tot een driehoek om te vouwen. Het lastigste waren de uiteindes, omdat je hier maar een halve groeve vijlt en deze overal gelijk moeten zijn!

Tegen het einde van de les, had ik de piramide in elkaar gesoldeerd, alleen de bodem moet nog op maat gemaakt worden.

Na de lunch heb ik op school verder gewerkt aan mijn project. Met de frees verfijnde ik het oppervlak van de giethars- ebbenhouten sieraden en besloot daarna om bepaalde plekken nog te voorzien van extra giethars om luchtbellen op te vullen.

Als concept beeld ik de relatie tussen de onder- en de bovenwereld uit, met de boom als symbolische verbinding. Ik werk nu vanuit het idee dat wanneer een boom omgehakt wordt, deze neervalt op de grond en in stukken breekt. Insecten zorgen voor het verteringsproces, waarbij de boom langzaam afgebroken wordt. Ik laat dus de cyclus van het leven zien en de 4 elementen: water, lucht, vuur en aarde; komen hierin samen. Het idee ontstond dus om met 4 kleuren te gaan werken, voor elke element 1. In een serie proefjes ben ik een kleuronderzoek gaan doen met giethars, maar dat viel nog niet heel erg mee. De giethars nijgt wat naar de blauwe kant, dus een rood/ oranje kleur voor vuur bleek niet gemakkelijk.

Zaterdag 18 mei besloot ik om naar een andere stad af te reizen, want er zijn er zoveel mooie plekken in Italië!

Het idee was om naar Bologna te gaan, maar op het station bleek dat de treintickets niet goedkoop waren en dus nam ik de trein naar Lucca! Een prachtige kleine stad met
de mooiste en best bewaard gebleven stadsmuur van Italië. Ik ben hier 3 jaar geleden al geweest ben, maar je er blijft natuurlijk genoeg om te zien.

Als eerste ben ik naar het Guinigi paleis gelopen, om de bijbehorende prachtige toren te bezoeken die begroeid is met steeneiken. Ik ben in Florence ondertussen al heel wat gewend met hordes toeristen, dus was het een aangename verassing dat het in Lucca vrij rustig was.

Het uitzicht vanaf deze toren is schitterend en ik kon een geruime tijd in alle rust van het uitzicht genieten. 

Daarna ben ik zigzag door de stad geslingerd om de prachtige gebouwen en pleinen te bekijken. 

Piazza del Anfiteatro is een schilderachtig plein in een gesloten ovalen vorm van kleurrijke gebouwen, maar heeft anders dan de naam doet vermoeden het romeinse theater niet behouden. 

Ik ben doorgelopen tot ik een stadspoort tegen kwam en ben daarna een deel van de ruim 4 km lange stadsmuur afgelopen. Vanaf deze hoogte kijk je wee op een hele andere manier naar de stad met woonhuizen, paleizen, torens en tuien. Vandaag was er een grote antiek en kunstmarkt in de stad en de straten stonden dan ook vol met marktkramen die een hoop oude troep, maar ook ware juweeltjes te koop aanboden.

In de middag maakte de blauwe lucht en zon plaats, voor bewolking en regen. Ik ben dus maar museo Nazionale di Villa Guinigi ingedoken. Deze 15e eeuwse vila was het voormalig buitenverblijf van de familie Guinigi en biedt onderdak aan een verzameling archeologische vondsten uit verschillende tijdsperiodes. Het mooiste waren houten inlegpanelen en deuren die afkomstig zijn uit de Dom van Lucca.

Het regende niet meer zo hard, toen ik na het museum mijn weg over de dijk vervolgde. Vlak bij de stadspoort waar ik de stad binnengegaan was, zag ik een prachtige groene tuin die ik wilde gaan bekijken. Het bleek een rijkelijke botanische tuin te zijn uit 1820. Vol met exotische bomen, planten en een mooie vijver vol met waterlelies en een looppad om alles van dichtbij te bekijken. Toen ik bij het water stond kwam er een vrouw naar me toe gelopen die vroeg of ik een foto wilde maken van haar hand vol met dennenappelen van een exotische den: ze wilde er sieraden van maken! Het grappige is dat ze natuurlijk niet wist dat ik een sieraden maker ben!

Even twijfelde ik om terug te gaan naar Florence, aangezien het harder begon te regenen, maar uiteindelijk ben ik toch in de stad gebleven. Zoals wel vaker het geval is in Florence, trok ook hier de regen weg en werd het later op de middag weer heerlijk zonnig! De bekende kerken van Lucca kwamen bij het zonlicht toch echt mooier uit, aangezien het aangeslagen witte marmer dan minder grauw oogt en de stad tot leven komt.

Het was een super geslaagd bezoek aan deze prachtige klein stad. Ik had geluk met de trein en hoefde dus maar 10 min. te wachten tot deze aan kwam reiden. Na anderhalf uur was ik weer in Florence en liep ik naar huis om snel wat te eten.

Deze avond was het namelijk museumnacht en ik wilde graag nog een keer meemaken hoe het is om Uffizi Gallery bij de avondschemer te bezichtigen. Een half jaar geleden dat ik voor het laatst in het beroemdste museum van Florence geweest, dus het was weer speciaal om de trappen omhoog te lopen naar de prachtige U-vormige corridor. Buiten was het donker, en de mystieke oude gang werd slechts geheuld in een sfeervolle gele verlichting van kunstlicht. Anders dan gedurende de dag, waren er meer Florentijen dan toeristen te vinden en zag je veel grootouders die hun kleinkinderen de grote kunstweken uit het verleden wilden laten zien.

Een aantal zalen die ik de vorige keer gezien heb waren ditmaal dicht, maar er waren ook weer nieuwe zalen open! De zaal voor Michelangelo is verplaatst en een van de weinige schilderijen die hij gemaakt heeft komt weer prachtig uit. 

Verbluffend mooi was de Niobe zaal die ik ditmaal voor het eerst kon bezichtigen. Buiten het feit dat deze 18e eeuwse neoclassicistische zaal er prachtig uitziet, staan hier werkelijk schitterende 16e eeuwse klassieke beelden van de Niobe-groep en hangen er 2 grote meesterwerken van Rubens.

Vanaf het dakterras had je een sfeervol uitzicht op Palazzo Vecchio die verlicht is in een warme gele kleur.

Net als tijdens de Witte Nacht, kan ik weer zeggen, dat de musea in Florence bij nacht bijzonder mooi zijn.

Zondag 19 mei stond er weer een dagje huiswerk op het programma.

Blauwe Regen!

Maandag 6 mei heb ik op school verder gewerkt aan de broche sluiting. Ik had van het weekend een rond gebogen staf zilver verlijmd met giethars aan het object, maar deze bleek aan de voorkant zichtbaar te zijn. Daarom had ik deze los gefreesd en verplaatst. Daarna ben ik begonnen aan een nieuw project in ebbenhout. Ik freesde weer een heleboel gaten en holen in het object en ging daarbij langer door dan de vorige keer. 

Dinsdag 7 mei freesde ik de laatste gaten in het ebbenhout en toen was het object klaar om door giethars overgoten te worden. Daarna heb ik de broche afgemaakt, door het giethars in model te frezen en de sluiting werkend te maken.
Thuis heb ik verder gewerkt aan mijn concept voor het boek die we moeten maken over ons werk. Ik heb gekeken naar de commentaren van de laatste keer en ben daarmee aan de slag gegaan.
Lucia had als tip gegeven om foto's toe te voegen van de kunstenaar Hieronymus Bosch en op internet deed ik daarom een onderzoek om te kijken welk werk geschikt zou kunnen zijn.

Aan het einde van de middag wilde ik even een rondje door de stad lopen, na lang achter de computer gezeten te hebben. Onverwacht besloot ik toen om de Bardini tuin te bezoeken, want ik wilde nog steeds de met Blauwe Regen begroeide loopgang bekijken! De tuin stond er prachtig bij en was flink gegroeid sinds de laatste keer dat ik er was. Weelderige klimplanten bloeide rijkelijk met witte bloemen en overal stonden de rozen al in bloei. Tot mijn teleurstelling zag ik boven aan de heuvel een groene tunnel, maar dichterbij gekomen, bleek de Blauwe Regen van binnen verstopt te zitten! Ze waren eigenlijk net uitgebloeid, maar nog steeds spectaculair om te zien en helemaal met het mooie uitzicht over Florence. 

Omdat de rozen zo mooi in bloei stonden, werd ik nieuwsgierig naar de rozentuin die vlakbij ligt. Na het beklimmen van de trappen vanaf de ingang werd ik verrast door een kleurrijke bloemenzee aan rozen. Overal waar je keek stonden rozen in bloei, in variërende kleuren, vormen en maten. De tuin beschikte over een grote variëteit aan soorten.

Woensdag 8 mei heb ik de eerde laag giethars over mijn ebbenhouten object gegoten. Eigenlijk was het de bedoeling om een ander materiaal dan giethars te gebruiken, maar Doris moet mij daarbij helpen en was deze week nog te druk. Ik probeerde uit om in meerdere etappes te gieten, om het ontstaan van luchtbellen te voorkomen. Helaas zag ik al na een uur dat er luchtbellen ontstonden, hetzij minder dan de vorige keer. Tijdens de lunch pauze ben ik nog een keer naar de rozentuin gelopen, want die is in mei echt op zijn mooist. Al deze bloemen moeten ergens van kunnen groeien, dus ja het regent best veel in deze periode! In de stromende regen liep ik door de stad, om op zoek te gaan naar een koord waaraan ik de ringen als lampionnen ga ophangen. Uiteindelijk vond ik een geschikt zwart sieraden koord, die het bitchy karakter van mijn ringen zal versterken!
Op school heb verder gewerkt aan mijn project en in de bibliotheek nog wat specifieke boeken bekeken, om ideeën op te doen voor mijn eigen versie.
In de avond deed ik een fotoshoot met de oranje lampion ring die ik als opdracht voor mijn buur Monica gemaakt had! Na een half uur kwam ze eindelijk uit haar kamer, geheuld in een prachtige outfit en voorzien van bijpassende make-up!Hier het resultaat.

Donderdag 9 mei hadden we de hele dag les van Lucia. In de ochtend hadden we de Beauty Presentaties. Iedereen moest foto's verzamelen om jouw kijk op schoonheid te laten zien. Daarna kreeg je daarover opmerkingen van Lucia en de groep. Wat we niet wisten is dat de foto's moeten aansluiten bij je werk, omdat schoonheid en sieraden altijd met elkaar verbonden zijn. Schoonheid betekend echter niet alleen mooi, want iets lelijks, gebroken, verbrand enz. kan ook een zekere schoonheid in zich hebben! Na het laten zien van mijn foto's kreeg ik te horen dat ze teveel aansluiten op mijn werk. Wanneer ik foto's zou willen laten zien naast mijn sieraden, moet ik het iets verder weg zoeken dan de schoonheid van de natuur. Veel van mijn foto's zijn daarnaast stereotiepe mooi en dat zal iedereen aanspreken. Mijn werk is echter niet stereotiep, dus dat gedeelte sluit niet op elkaar aan.
In de middag bespraken we de concepten voor de boeken, met chips en wijn op het dakterras van de school. Het was vandaag zo heet, dat je zelfs de schaduw maar weinig verkoeling vond. 

Vrijdag 10 mei stond ik vroeg op omdat een vlucht naar Nederland op het programma stond! Ik moest om 7 uur de trein halen naar Pisa en toevallig vertrok Donato rond dezelfde tijd naar Milaan. We konden dus een taxi delen die ons voor de deur kwam ophalen en naar het station reed. Scheelt weer met alle bagage. Ik had namelijk een weekendtas vol met kleding en houten objecten en een koffer vol met alle 38 ringen en mijn ebbenhouten sieraden.
Vanaf Pisa vloog ik samen met klasgenoot Lavinia naar Nederland. Zij gaat waarschijnlijk stage lopen bij een sieraad kunstenaar Ralph Bakker in Rotterdam. Bij het zien van alle bewolking boven Nederland en de kou die bij het openen van de deur het vliegtuig in stroomde, wist ze niet zeker meer of ze wel een klein jaar in Nederland wil wonen! Ondanks dat mijn bezoek maar kort is en voor school, was het toch leuk en gezellig om mijn familie weer even te zien. Later meer over mijn bezoek aan Nederland.

Oranje

Maandag 29 april heb ik tijdens goudsmeden de armband afgemaakt. Hij zit in elkaar en geklonken, maar het blijft een armband van messing en dus niet heel erg mooi!
In de middag ben ik begonnen aan de voorbereidingen voor het voltooien van mijn foam ringen project. Als eerste maakte ik een reeks vierkant messing draad, om te proberen wat voor effect dit heeft op de vorm en wanneer deze door een laag foam bedekt is.
Ik was tevreden met het resultaat, dus ik ben klaar om de 'final' ring te maken!
Dinsdag 30 april: koninginnedag en inhuldiging van Koning Willem-Alexander!
Helaas zit ik in Italië, dus niks van dit alles… Gewoon een dag had werken op school, maar om een beetje in de stemming te komen heb ik wat oranjes aangedaan! 
In de ochtend begon ik met het gieten van zilverstaven en maakte vervolgens vierkant zilverdraad. Toen ik ruim 30 gram aan zilverdraad gemaakt had, begon ik met het vormen van de ring. Met tangen en mijn hand boog ik de draden in elkaar en combineerde vorm elementen uit de proeven die ik eerder gedaan had. Uiteindelijk zaten alle elementen in de vorm verwerkt die ik nodig had om het karakter van een bitch uit te beelden en daarnaast een Chinese lampion vorm aan te houden. Voor ik de vorm met foam kon gaan bedekken, beitste ik eerst nog het zilver zwart.

  

Tijdens de lange lunchpauze keek ik op mijn laptop live mee naar de inhuldiging van Koning Willem-Alexander, een bijzonder moment!
In de middag maakte ik de ring af, de zon scheen volop, dus ik kon lekker buiten werken. Ik smolt voldoende foam, kleurde dit oranje/ rood en besteedde geruime tijd om de foam naar mijn zin om de vorm te draperen. Daarmee is vandaag eindelijk een van mijn twee projecten voltooit! Het is een bijzondere, grote ring geworden, maar sluit goed aan bij mijn concept en dat was de bedoeling. Ik ben blij met het eindresultaat.
Heel Nederland viert koninginnedag, maar ook in Florence bleek onverwacht een grote festiviteit te zijn: Notte Bianca Firenze (De Witte Nacht). Deze feestelijke avond luidt de dag van de Arbeid in, op 1 mei. 

Florence was nog drukker dan de drukte die ik tijdens Oud en Nieuw heb gezien. Verspreid over de hele stad waren de winkels tot middernacht open en werden er hapjes en drankjes uitgedeeld. Op de grote en kleine pleinen waren er optredens van muziek, toneel en dans, maar ook op de straten werd er volop muziek gemaakt. Met de huisgenoten, Donato en Monica ben ik de stad in gegaan. We waren op weg naar de Dom en passeerden een dansende menigte bij Palazzo Pitti, een blaasinstrumenten orkest bij de Ponte Vecchio en diversen kleinere bands. 

De hoofdstraten waren zo druk dat je je alleen kon mee laten voeren door de stapvoets wandelende menigte. Er was geen doorkomen aan om naar de Dom te lopen, dus namen we een zijstraat naar Piazza della Signoria. Hier was een bijzonder installatie opgesteld van schommels; geen gewone schommels, maar een variant met klokken en bellen! Vrolijk schommelende mensen, maakten dus met elkaar een prachtig bellengeluid dat over het plein heen galmde.

We vervolgden de wandeling door een smal steegje, waar een feest vierende Italiaanse menigte de weg blokkeerde. Het steegje was helemaal hysterisch dicht geslipt, met een dj en dansers op een klein podium! Het geluid stond zo hard, dat we maar snel gepasseerd zijn, ongelooflijk dat de vele Italianen daar konden blijven staan…

Bij de Dom was een verbluffend optreden van een Italiaanse zanger met gitaar.
We maakten een rondje om de Dom en via smalle straten kwamen we bij een chique gebouw uit. Het bleek een theater te zijn, de oudste van Italië en om 12 uur startte er een gratis rondleiding! Na het bezichtigen van het prachtige theater, vervolgden we de rondleiding met de ruimtes achter de schermen en kregen we meer te horen over de geschiedenis vanaf het balkon in het theater. Leuk was het om te zien hoe het podium van achter de schermen eruit ziet, met de verschillende decorstukken die omhoog en omlaag getakeld kunnen worden. Verder bezochten we de repetitieruimtes en het appartement van de beroemde Italiaanse componist die hier lang gewoond en gewerkt heeft. Op de zolder en buiten op het balkon met een magnifiek zicht op de Dom, werd er een kort toneelstuk opgevoerd. Een bijzondere rondleiding, waar we allemaal blij mee verrast werden!     

Weer een stuk gelopen te hebben, was er een ritmische vuurshow op straat, met spectaculaire vuurspuwers!
Op een avond als deze laat Florence maar weer eens zien een kunststad bij uitstek te zijn. De belangrijkste musea waren tot zeer laat op de avond open en een aantal zelfs tot de volgende ochtend en allemaal gratis. Op de terugweg naar huis, besloten we om toch nog Palazzo Vecchio te bezichtigen. Wanneer ben je nou in  de gelegenheid om 3 uur in de ochtend nog een museumbezoek te starten? Dus bijzonder om een keer meegemaakt te hebben.

 Anders dan je misschien zou verwachten was het nog hartstikke druk in het museum, zelfs drukker dan toen ik er overdag was. In de grote zaal begon een Italiaan spontaan een pianostuk te spelen en veel mensen bleven aandachtig luisteren. Hoewel ik het museum al een keer gezien had, was dit tot erg bijzonder. Tijdens de avond hangt er een bijzondere mysterieuze lichtval in dit oude Medici Paleis. Veel ramen waren geopend, vanwaar je uitkeek over de sfeervol verlichtte stad en de beroemde gebouwen.

Op weg naar huis zagen we de licht installatie op de Ponte Vecchio, die de leus voor de avond en de dag van Arbeid verkondigde: BE HAPPY! 
Na een geslaagde avond-ochtend, kwamen we om kwart voor 5 weer thuis in het appartement!
Woensdag 1 mei was het de dag van de arbeid, de dag dat iedereen geniet van een vrije dag en de winkels dicht zijn… In tegenstelling tot mijn huisgenoten, moest ik gewoon naar school; Alchimia doet niet aan extra vrije dagen.
Vandaag heb ik verder gewerkt aan mijn project met giethars en ebbenhout, maar door de korte nacht was het geen hele productieve dag.
Donderdag 2 mei heb ik in de ochtend gewerkt op de computer. Ik heb een logboek bijgehouden voor mijn ringen project en die wilde ik gaan uittypen. Ook heb ik foto's gemaakt van mijn sieraden, want dat was een opraakt voor Lucia.
In de middag hadden we met de klas een gesprek met Lucia. Zij vertelde wat nodig was voor het afronden van de opleiding, met namen voor de klasgenoten die de bachelor of master doen. Daarnaast vertelde ze dat ons werk dit jaar zal komen te liggen op de beurzen Joya in Barcelona en Het Sieraad in Amsterdam. Daarvoor moest het een en ander geregeld worden. Meesterstukken kosten tijd om te maken en zijn duur en daarom kregen we de opdracht om alvast na te denken over 'edition pieces'. Dit zijn vereenvoudigde sieraden die dus voor een goedkope prijs over de toonbank kunnen. Hierdoor ben je ook in staat om meer sieraden te maken, zodat je niet uitverkocht op een fair staat. 
Van iedere student wordt er een foto ingestuurd die gekozen kunnen worden voor in de catalogus, het is dus belangrijk dat de kwaliteit goed is en de achtergrond wit. 
De foto die Lucia van mij uitgekozen heeft, was die van een object. Mijn eerste opdracht is dus om deze te voltooien tot een sieraad!
Vrijdag 3 mei startte we met de workshop van Christophe Zellweger; een sieraad kunstenaar uit Duitsland waarvan ik al mooie sieraden had zien liggen op de beurs Schmuck.
De eerste dag hebben we intensieve groepsgesprekken gevoerd. Christophe besteedde vandaag aandacht aan het ontdekken/ kennen van je eigen kwaliteiten, vertelde over zijn praktijkervaringen als kunstenaar en we kregen de opraakt om een recensie te schrijven over, een door hem aangewezen, klasgenoot. Ik schreef een stuk over Azahara uit Spanje en zij over mij en Christophe vond dat wij het allebei goed gedaan hadden. De tekst wekt nieuwsgierigheid op bij de lezer, om het werk te gaan bekijken. In de avond deden we buiten een opdracht waarbij het dragen van sieraden centraal stond. Iedereen mocht een sieraad aan een ander geven en bekijken hoe deze gedragen moet worden. Het idee erachter was, dat je je bewust moet zijn dat een sieraad gedragen wordt en dat het goed is om te zien wat effect daarvan is. Aan het einde van de dag ging iedereen positief naar huis na een geslaagde eerste dag. Christophe is echt een hele goede docent, waar je veel van kunt leren.
Zaterdag 4 mei waren de individuele gesprekken in groepen van 3. Twee klasgenoten zitten bij het gesprek, om te kijken of het klopt wat Christophe zegt.

Ik was pas in de middag aan de beurt, dus begon deze dag met het maken van de broche sluiting onder het object die ik eerder gemaakt had. Eerst volgde het nodige denkwerk, omdat ik ditmaal de sluiting meer wilde integreren met de vorm. Toen ik bedacht had hoe ik het wilde gaan doen, ben ik aan de slag gegaan.
In de middag had ik het gesprek, die net als bij iedereen, erg verwarrend was. Christophe had begrepen dat ik geen bachelor of master doe en dus eigenlijk niet aan een verplichtte opdracht vast zit. Daarom leek het hem een goed idee om aan een nieuwe opdracht te beginnen! Omdat ik erg op het materiaal gefixeerd ben, vond Christophe het een goede opdracht voor mijn om sieraden te maken op mm niveau: dus zogoed als geen materiaal! Zelf zag ik dit idee niet zo zitten, met nog 6 weken voor het einde…
Mijn ringen project was al afgesloten en ik kreeg te horen dat hij het concept erg goed vond en een interessant eindresultaat. Over het andere project vertelde Christophe dat hij het gevoel had dat ik het eindresultaat al bereikt had.
Toen we laat op de avond de school verlieten,zijn we met een groepje van de klas naar Piazza Santos Spirito gegaan, waar we buiten aan dit gezellige plein een pizza aten en keken naar een voorstelling van een groep ritmische capoeira dansers!
Zondag 5 mei was de laatste dag van de workshop. Iedereen was geschokt en verward door de adviezen van Christophe, omdat het weken aan experimenteren kost om zijn raadt op te volgen. Vandaag had iedereen slechts 15 minuten een gesprek met hem, maar in deze korte tijd werd je weer helemaal op de rails gezet! Ik kreeg de tip om het mezelf makkelijker te maken. Mijn sculptuur achtige sieraden kosten veel tijd met maken en het object met de gaten zag Christophe als een goed nieuw begin. Ik kreeg de tip om langer door te gaan met boren en frezen tot het blok uit elkaar valt. Als een boom die neergehaald wordt en verteerd wordt door insecten, blijven er dan alleen nog resten over en die vormen dan allemaal kleine sieraden. Uit een blok giethars en ebbenhout, haal je dan misschien wel 10 kleine sieraden. Het object met de gaten die ik gemaakt had, lijkt op een steen en om ideeën op te doen ben ik naar het natuur historisch museum te gaan voor de Kristallen collectie.

Om 3 uur ben ik van school weggegaan, omdat ik niet verder kon werken. Ik moest namelijk weer frezen in het ebbenhout en daar zullen de buren niet blij mee zijn vanwege het harde geluid.

Het object met de gaten die ik gemaakt had, lijkt op een steen en om ideeën op te doen ben ik naar het natuur historisch museum te gaan voor de Kristallen collectie.

De tentoonstelling was bijzonder goed opgezet. Na een inleidende tekst moest je je weg vervolgen door een zwart doek die het zicht naar de volgende ruimte verborgen hield. Hierdoor was het des te spectaculairder, wanneer je bij het openen de ruimte zag die geheel gevuld was met grootste en mooie kristallen; uitgelicht door felle spots. Het museum herbergt de bijzondere Giazotto kristallen collectie en een van de meest speciale stukken was de 'The Emperor of India' een aquamarijn die met 10 kg, de grootste ongeslepen kristal in de wereld is.