Nieuwe technieken

Maandag 4 januari ging ik verder met het project in ebbenhout. De ruwe vorm had ik uit het blok hout gehakt en nu was het moment aangebroken van afwerken. Voor het weekend had ik al een klein begin gemaakt met afwerken en voorzag toen al dat het een hele klus zou worden! Met de vijl probeerde ik het makkelijkste stuk glad te krijgen, maar het kostte toch nog veel tijd en ik vond het ruwe effect mooier. Ik besloot om bolfrezen in verschillende maten te gebruiken en zo had ik het object in een veel sneller tempo afgewerkt.

Rond half 3 had ik een gesprek met Lucia en Doris en de kritieken waren heftig. Ze hadden allebei een lading minpunten te bespreken, maar benadrukte dat het erbij hoort als je een kunstopleiding volgt! Ik kreeg de opdracht om meer gereedschappen te kopen, om sneller en makkelijker te kunnen werken. Daarnaast vonden ze mijn object van ebbenhout absoluut geen Kunst, maar meer een Afrikaans beeldhouw werkje! Verder besteedde ik teveel tijd aan de proefjes; Lucia benadrukte nog eens dat het slechts proefjes zijn en nog geen meesterstukken. Om dit te doorbreken kreeg ik de opdracht om mijn object uit ebbenhout in tweeën te zagen om er een ander materiaal mee te combineren.
In de middag heb ik nog even verder gewerkt en ben daarna op pad gegaan om meer speciale houtgereedschappen te kopen.

Dinsdag 5 januari ben ik proefjes gaan maken met het gebruik van giethars. Ik probeerde uit om dit te kleuren met verschillende kleurstoffen en om te gieten in verschillende mallen. Vormen die ik gemaakt had van hout, drukte ik in de klei en goot daar giethars in. 
Het object van ebbenhout wilde ik combineren met een deel van giethars. Daarvoor maakte ik een mal van het object in siliconen en dit moest een dag drogen.
Van een paar weken geleden had ik nog rivierhout liggen en daar zat een stuk bij die me deed denken aan boomwortels. Voor mijn concept had ik bedacht dat de sap stroom het verbindende element is tussen de worstelen en takken van een boom. In een proefje zaagde ik het hout door het midden en freesde de holte waar de sap stroom doorheen loopt groter. Vervolgens heb ik deze week meerdere lagen giethars eroverheen laten druppelen, waardoor een soort sprookjes boom ontstond. 
Aan het einde van de dag had ik een gesprek met de kunstgeschiedenis docent Riccardo over mijn concept en hij vertelde hoe ik op een andere manier daartegenaan kan kijken. Ik kreeg tips mee van kunstenaars en een oude mythe van Plato die ik zou kunnen bestuderen.

Woensdag 6 januari was de siliconen mal uitgehard en kon ik deze opensnijden. Gelukkig zat het hout niet vastgeplakt aan de mal en kon ik deze er zo uithalen. Nu kon ik de mal dicht tapen en er giethars in laten gieten. Ik koos voor een groene kleur, omdat groen in de plantenwereld staat voor leven en dit in contrast is met het zwarte ebbenhout.
Verder maakte ik vandaag een object van 3 vormen gecombineerd. Een week eerder had ik een object gehakt uit hout en de zijkant daarvan had een interessante vorm waar ik wat mee wilden gaan doen. Het resultaat is op de foto hieronder te zien. Een deel is verbrand hout en een deel is gegoten giethars.

Donderdag 7 januari was ik weer een hele dag vrij en de tijd om aan mijn project verder te werken. Het spannende moment was aangebroken om het gegoten giethars object uit de mal te halen..! Helaas was het resultaat niet wat ik gehoopt had... Ik probeerde om een doorzichtige resultaat te verkrijgen, met een groene waas erin. Het object was mooi gegoten, maar volledig groen doorschijnend. Ik besloot om het gieten meteen opnieuw te doen met een groen en blauwe kleur gecombineerd. Blauw is de kleur van water, en water is de basis van het leven op aarde.

Verder deed ik een proefje waarbij ik gaten boorde in doorzichtig plexiglas. Er ontstond een soort woud van lijnen die uit twee richtingen, net niet bij elkaar kwamen.
Verder ben ik hout gaan verbranden en zocht ik uit hoe je het vlekken kunt voorkomen. Doris gaf de tip om ook het verbrandde hout te omhullen met giethars, want door de structuur trekt dit in het hout in en zal het een niet al te glimmend resultaat opleveren.
Vrijdag 8 januari werd de week afgesloten met een les goudsmeden. Ik maakte vandaag het begin aan de scharnieren. Na het uitvijlen van alle ronde holtes, kon ik passende buisjes vast solderen en gelukkig was het soldeer in een keer rond gevloeid!

In de middag haalde ik het giethars object uit de mal en dit keer was ik wel tevreden met het resultaat! Met een van te voren uitgedacht plan, zaagde ik het ebbenhouten object in tweeën en deed hetzelfde met het giethars deel. Vervolgens verlijmde ik een deel ebbenhout en een deel giethars met elkaar, waardoor er twee nieuwe objecten ontstonden! Hoewel de vorm nog flink bewerkt moest worden om de delen mooi op elkaar te laten aansluiten, was ik toch al blij met het resultaat.

Zaterdag 8 januari heb ik een ronde door de Toscaanse heuvels gelopen, richting de San Miniato kerk. Deze kerk uit 1207 wordt door veel Italianen geroemd als een van de mooiste en meest authentieke van Italië, dus daar moest ik nog een keer naar binnen! Daarnaast is het zonder meer de mooist gelegen kerk van Florence, met een prachtig uitzicht over de stad en rustieke groene heuvels en kleine dorpjes.

Ik begon met een wandeling over de begraafplaats. Ik heb nog nooit een begraafplaats zoals deze gezien. Het kerkhof stond vol met grafmonumenten; de een nog mooier en grootser dan de ander. Sommige leken op miniatuur kerken en anderen hadden weer iets weg van een boeddhistische tempel.

Daarna ben ik de kerk in gegaan en deze was inderdaad heel erg mooi. De kerk doet heel erg oud aan en was vrij donder vanbinnen. Bijzonder is dat het interieur nagenoeg in de oorspronkelijke staat bewaard is gebleven. Naast de crypte, was er een verhoogd koor waar met je met een trap naartoe kon lopen. De kerk was rijk aan 14e eeuwse fresco's en een kapel met geglazuurd terracotta. Bijzonder was een niet voltooide fresco, waar je kon zien hoe de kunstenaar de voorstelling op de muur had geschetst. 

Is de lente op komst?

Zondag 3 februari ging ik op pad om Ford Belvedere te bezoeken, maar wegens een paar fatale ongelukken vanaf een trap of iets dergelijks, is het per direct gesloten… Toen ben ik maar naar het dichtbij gelegen Villa Bardini gelopen, om de tuin te bezoeken!

Het is altijd weer heerlijk om even te ontvluchten uit de stad en te lopen door rustige tuinen of de Toscaanse heuvels! Een statige oprijlaan slingert de heuvel op, naar de op de top gelegen rozze villa Bardini. Een klein paatje leidde je door het bovenste deel van de tuin, waar je een mooi zicht had op een aangelegde rivier en klassieke beelden. Het pad kwam uit bij een kleine kunstgrot en daarachter een groot koffiehuis. Vanaf het terras had je een prachtig uitzicht over Florence. 

Aan de rechter kant van het terras leidde, een met blauwe regen,  begroeide loopgang naar beneden. Het is nu winter, maar straks in de lente ga ik zeker terug om de spectaculaire bloemenzee te zien!

Het ticket was ook geldig voor de Boboli tuin en 3 kleine musea die daarbij horen. Deze grootse paleistuin was nu een beetje kaal zonder alle mediterrane potten vol palmen en citrusvruchten, maar het blijft een mooie plek. Toen ik in de zon mijn lunch aan het opeten was, constateerde ik dat het grasveld vol stond met krokussen, is de lente op komst?!!
Vandaag bezocht ik het laatste museum dat ik hier nog niet gezien heb: Galleria del Costume, in een nieuw gebouwde vleugel van Palazzo Pitti. Men wilde vroeger wat royalere kamers, dan het oude paleis en bouwde er dus een stuk aan vast! In dit kleine museum was een tentoonstelling te zien van een scala aan klassieke kledingstukken en haute couture uit iets recentere tijden. De topstukken waren niet zozeer mooi, en in een hele slechte staat, maar bijzonder: de originele 16e eeuwse kledingstukken van Cosimo de Medici en zijn vrouw. 

Daarna bezocht ik Grotta del Buontalenti, die op enkele tijden per dag opengesteld wordt. 
Deze kunstmatige grot, aangelegd tussen 1583 - 1587 bestaat uit drie kamers, waarvan de muren zijn bekleed met cementsculpturen, beelden en schelpen. Het plafond is versierd met weelderige fresco's van natuurtaferelen. De gevangenen, een groep grote, ruwe beelden van Michelangelo, stond een lange tijd op de hoekpunten van de eerste kamer (nu stonden daar de replica's). In de tweede kamer stond het grote beeld Theseus and Helen, maar het meesterwerk stond in de derde kamer: de Venus van Giambolgna. 

Na een mooie wandeling, liep ik tegen zonsondergang naar het centrum van de stad, waar ik aan het kijken was hoe een schilder de Ponte Vecchio aan het schilderen was. Opeens kwam er een grote groep traditioneel gekleedde mensen aan! Carnaval in Venetië is al in volle gang en ook in Florence is het feest tegen het einde van vorige maand al ingeluid! Ik hoorde van mijn klasgenoten dat carnaval hier vooral door elke vereniging apart gevierd wordt en daar merk je op straat dus niet heel erg veel van. Behalve wat verkleedde mensen hier en daar en confetti op de grond!

Beitelen in ebbenhout!

Na een heerlijk weekend, was het weer tijd om hard te werken! Maandag 28 januari had ik in de ochtend de tijd om de ring van rivierhout af te maken, waar ik voor het weekend aan begonnen was. Het idee was om een ring te maken die de bovenwereld (de drager) met de onderwereld verbindt. De ring moet niet comfortabel zitten en wordt met 3 vingers gedragen. Aan de zijkant lopen 5 holtes rondom de onderkant, die de hand van de satan symboliseert. De drager wordt dus als het waren verbonden met de hand van de duivel!

Daarna wilde ik nog in een proefje uitproberen wat me eerder te binnen schoot: metaal vloeibaar smelten en over hout heen gieten. Ik wilde een stuk hout volledig voorzien van metaal, maar het smelten van koper schoot niet erg op. Daarna probeerde ik wat makkelijkers, ik wikkelde koperdraad om een stuk hout heen en smolt het metaal vervolgens met de brander. Het proces was erg spectaculair met de mooie verbrandingskleuren en na het verhitten kleurde het koper zwart met oranje en paarse delen!

In de middag had ik een persoonlijk gesprek met Lucia over mijn proces. Ik had 3 nieuwe proefjes om te laten zien en ze was tevreden met het resultaat, vooral de combinatie tussen twee stukken hout. Tips die ik mee kreeg was het werken met mooi, duur hout en om hout te gaan combineren met bijv. giethars. Door een mal te maken, kan je giethars in prachtige vormen gieten en op een interessante wijze combineren met hout. Ik weet nog niet hoe dat moet, maar het lijkt me leuk om te proberen! Tot slot kreeg ik een lijst kunstenaars mee die ik moest bestuderen.
De rest van de middag heb ik daar tijd aan besteed en dat was erg interessant om te doen. Een van de bekendste kunstenaar die met hout werkt is de Italiaan Giuseppe Penone, beroemd zijn de werekn waarbij hij de jonge boom in een oude boom zien.
Dinsdag 29 januari begonnen we met goudsmeden en werkte ik verder aan de armband. Tijdens het strak vijlen en schuren, moest ik toch nog wat kleine naden dicht solderen en daarna begon ik met het maken van twee verschillende maten buis. We zijn eigenlijk een slavenarmband aan het maken, maar dan met meerdere scharnieren!
Woensdag 30 januari ben ik op pad gegaan om hout te kopen. Ik kwam in een prachtige grote winkel terecht waar ik wat speciale gereedschappen kocht als twee vijlen en een bijtel om te kunnen hakken in het hout. Daarna werd ik doorverwezen naar een grote houtloods achter de binnenplaats en daar lagen heel wat mooie planken opgestapeld. In een hok lagen de balken ebbenhout waar ik naar op zoek was, maar je kon helaas geen kleine stukken kopen… 

Op school ben ik toch maar weer aan de slag gegaan met goedkoop hout en bijtelde daar een ruimtelijke vorm uit. Ik bedacht dat een boom ongeveer evenveel takken boven de grond heeft, als wortelen onder de grond en dat de sap stroom het verbindende element is tussen die twee. Dit gegeven heb ik verwerd tot een soort bos van takken. Toen Lucia me in de middag zag werken met dit hout, schudde ze haar hoofd afwijzend: die zuinige Nederlanders ook altijd..! Ik werd dringend verzocht om dat blok ebbenhout tocht te kopen, want anders zou ze me door het midden hakken!
In de avond had ik les van Doris over de sieraden geschiedenis. De belangrijkste sieraden kunstenaars van Nederland hadden we besproken en we gingen vandaag van start met Duitsland. Duitse sieraden makers zijn uiterst bedreven in de technieken en veel goudsmeden spraken me dan ook aan.
Donderdag 31 januari besloot ik om toch maar terug te gaan naar de winkel om het mooie donkere ebbenhout te kopen! Daarna ben ik aan de slag gegaan om een soort gelijken vorm te maken als die van gisteren. Het was echter flik lastig om te hakken in dit hout. Ebbenhout is zwaar en hard, maar tegelijkertijd breken er ook snel stukken af als bij een steen! Ik ben toch maar door gegaan en kreeg er uiteindelijk al wat meer handigheid in. 
In de avond hadden we kunstgeschiedenis van Riccardo en die besprak o.a. hoe hij de les gaat aanpassen op de presentaties die we eerder hebben gegeven. Daarnaast gaan we in groepen discussiëren en ik zit bij het thema sieraden en schoonheid.

Vrijdag 1 februari was ik de hele dag vrij en die heb ik besteed aan het hakken in ebbenhout. Tijdens het werken moest ik steeds denken aan een tekenfilm die ik vroeger gezien heb, waar een beeldhouwer even niet oplet en de neus van de sfinx eraf bijtelde! Meerdere keren sprongen er stukken hout weg, die ik had willen laten staan… Na het hakken begon ik met afwerken, wat een hele klus was...
Aan het einde van de middag begon Doris met een weekendcursus over een soort haaktechniek met metaaldraad. Het was leuk om een keer werk van haar op tafel te zien. 

Het veld der wonderen!

Zaterdag 26 september begon fris na nachtvorst, maar met een prachtige heldere hemel en de zon in aantocht. Ik ben vroeg opgestaan voor een excursie waar ik al de hele week naar uitgekeken heb: naar Pisa! Na een uur kwam de trein aan op het centraal station en liep ik te voet richting het veld der wonderen: de Campo dei Miracoli.
Ik liep langs Orto Botanico, waar ik een blik kon werpen op een van de oudste botanische tuinen van de wereld; aangelegd door Cosimo de'Medici'. Achter de boomtoppen zag ik de beroemde scheve toren van Pisa verschijnen. 
De eerste aanblik op het plein der wonderen, met de scheve toren van Pisa, de Dom en doopkapel is bijzonder mooi. De zon scheen al fel en de gebouwen tekende mooi af tegen een diepblauwe lucht. Drie jaar geleden was ik hier voor de eerste keer, maar toen stond de toren van Pisa helaas voor een deel in de steigers. Vandaag kon ik eindelijk dit beroemde bouwwerk in volle glorie aanschouwen! 
Ik begon de dag met het beklimmen van de scheven toren. Direct bij het binnengaan van de toren, voel je al de enorme scheefstaand, het blijft speciaal. Tijdens de rondleiding kregen we eerst een aantal feiten te horen: de scheven toren van Pisa is ruim 2 meter in de grond gezakt en staat bijna 4 meter uit het lood. De toren bleef scheef zakken en zou omvallen als er niks gedaan werd (toeristen mochten al die tijd gewoon naar boven!). Na een restauratie van 20 jaar staat de toren iets rechter, stabiel en is het aangeslagen marmer schoongemaakt. 

Daarna klom ik via de wenteltrap naar boven, waar je een prachtig uitzicht hebt over het plein met de marktante gebouwen, Pisa en aan de andere kant de besneeuwde bergtoppen. Met het heldere weer, kon je heel ver kijken. Terug afgedaald, besloot ik om de Dom van binnen te bekijken.
Na alle kerken die ik in Florence bezocht heb, kan het alleen maar tegenvallen, maar ik werd blij verrast door veel pracht en praal. Lange rijen met zuilen, deels uit de antieke oudheid scheiden het schip met de dubbele zijbeuken. De kerk hangt vol met schilderijen en verder trekt het gouden mozaïek de aandacht en de ovalen beschilderde koepel. Het pronkstuk is de preekstoel van Giovanni Pisano, dat wordt beschouwd als een van de hoogtepunten uit de Gotische beeldhouwkunst van Italië. Deze is links te zien op de foto hieronder. Daarnaast hangt in het midden een bijzondere bronzen lamp. Het verhaal gaat dat de beroemde geleerde Galileo, door het observeren van het heen en weer bewegen van de lamp, de wetmatigheid van slingerbewegingen op het spoor kwam.

Voor ik aan mijn lunch begon, ben ik nog de Battistero ingegaan, bekend als de grootste doopkapel van de wereld en beroemd om de fabuleuze akoestiek. Van binnen was het gebouw niet zeer indrukwekkend en muisstil! Ik maakte een rondje door het gebouw en kwam er toen achter dat je naar boven mocht via een smalle trap in de muur. Vanaf de bovengalerij had je een mooi zicht op de kapel en op de Dom, met daarachter de scheven toren. Toen werd ik uit het niets verast door een demonstratie van de bijzondere akoestiek gegeven door de portier. Iedereen luisterde muisstil naar het prachtige geluid dat door de kapel heen galmde, het was echt bijzonder mooi om mee te maken!

Na de lunch bezocht ik de Camposante, de begraafplaats. Het verhaal gaat dat de aartsbisschop Ubaldo de'Lanfranchi hier aan het beging van de 13e eeuw enkele scheepsladingen heilige aarde van de berg Golgotha liet storten en dat deze goede aarde, de lijken van vooraanstaande Pisanen, in één dag tot skeletten maakte!

Naast graftombes en Romeinse sarcofagen, waren de mooiste kunstwerken de 14e/ 15e eeuwse fresco's. Hierboven is een detailopnamen te zien van de beroemdste fresco uit het gebouw: de Triomf van de Dood. In vroegere tijden was de Camposante een geliefde plek voor studenten om meer te leren over de grote kunstwerken uit het verleden.

Het laatste gebouw dat ik aan dit plein bezocht, was het klooster waar nu een museum in gevestigd is. Hier zijn de originele beelden te zien die van de voorgevel van de dom zijn verwijderd en de vele kerkschatten. De fresco's van de begraafplaats verkeerden in een slechte staat en daarom was het leuk om in het museum nauwkeurig gemaakte schildering te zien van de afbeeldingen. 

Vanaf de eerste verdieping van het klooster had je een prachtig uitzicht over de tuin, met daarachter de scheven toren van Pisa en de Dom. 

Na al deze prachtige bezichtigen heb ik een ronde gemaakt door de stad, langs de ruïne van een oud Romeins badhuis, sfeervolle pleinen, een aantal kerken en paleizen en mooie winkelstraten. Pisa is echt mooier dan ik van te voren verwacht had.

Tot slot ben ik terug gegaan naar het veld der wonderen om de zonsondergang mee te maken. Een prachtige gele gloed scheen over de witmarmeren bouwwerken heen en gaf weer een hele andere aanblik. Een mooie, lange dag in Pisa kwam ten einde.