Sneeuw in Florence?

Vandaag besloot ik om het Nationaal museum Bargello te bezoeken, dit wordt beschouwd als de beeldenafdeling van het Uffizi. Hier is de belangrijkste verzameling beelden van de Medici te zien.
Voor het gebouw in 1865 haar deuren opende als museum, was het een paleis voor een belangrijk bestuurslid en later diende het even als als gevangenis.

In mijn ogen lijkt het gebouw meer op een burcht, met kleine ramen en grote houten deuren. Na binnenkomst betreed je een middeleeuwse binnenplaats met een grote verzameling aan oude beelden. Aan de muren hangen wapens van de hoge stadsbestuurders, rechtsdienaren en van de verschillende stadswijken.
Ik was de eerste in het museum, dus ik kon nog rustig rondlopen zonder gestoord te worden door hordes toeristen!

Op de begane grond was een interessante zaal te zien met marmeren en bronzen beelden van Michelangelo, Cellini (was vooral bekend als goudsmid en die verfijnde precisie zag je in zijn beelden!) en Giambologna. Links op de foto is het beroemde bronzen beeld Mercurius van Giamblogna te zien en dat vond ik het mooiste beeld van deze zaal.
Op de eerste verdieping is een grote collectie aan beelden te zien, maar daarnaast ook bijzonder ivoorsnijwerk, porselein, byzantijnse sieraden en nog veel meer. De grootste zaal van deze verdieping is gereserveerd voor Donatello, met het beroemdste beeld van het museum: zijn versie van de David (middelste foto). Dit was het eerste naakte beeld sinds de oudheid. Verder zie je in deze zaal ook de andere beroemde David, maar dan van de kunstenaar Verrocchio (foto rechts).

Verder is er nog een overloop met uitzicht op de binnenplaats en een trap naar beneden. Hier staan beelden uitgestald die vroeger voor een Medici villa vervaardigd zijn.
Eenmaal weer buiten aangekomen bleek dat ze het weer verkeerd voorspeld hadden, in plaats van de verwachtte regen scheen er een zonnetje met een blauwe lucht!
In de middag besloot ik naar het "pantheon van Florence"te gaan: de kerk Santa Croce. Deze werd samen met nog twee kerken in Florence gebouw ten glorie van de stad en behoorden in vroegere tijden tot een van de grootste Christelijke kerken van de wereld. Het diende als begraafplaats voor bekende Florentijenen en zo ontstond de bijnaam. Door de grote hordes pelgrims kon de marmeren voorgevel van de kerk worden betaald en het grote beeld van Dante.
Toen ik op het plein voor de kerk aankwam, trof ik iets anders aan dan ik verwacht had! Het leek wel of het gesneeuwd had! Over het hele plein was wit grind uitgestrooid en er lag een grote verzameling gestapelde blokken marmer. Niet alleen wit marmer, maar ook andere kleuren zoals die in de voorgevel van de kerk te zien zijn. Her en der stonden kunstwerken uitgestald die iets weg hadden van symbolen. De kunstenaar Mimmo Paladino heeft dit ontworpen. De blokken marmer liggen niet zomaar her en der uitgestald, maar vormen van bovenaf een reusachtig kruis.  

Van binnen is de Santa Corce kerk inderdaad overweldigend mooi. Deze gotische kerk bestaat uit een gigantische open ruimte vol bogen, zuilen, beelden en graven. Glas in lood ramen sieren de muren en een een prachtige houten plafondconstructie vormt het dak. In verschillende kapellen zijn oude Renaissance fresco's te zien en religieuze kunstwerken uit die tijd. Capella Baroncelli bevat prachtige, zeer oude fresco's uit 1332-1338. Deze werden aanvankelijk toegeschreven aan de grote meester Giotto, maar tegenwoordig blijken het zijn leerlingen te zijn. De twee kapellen rechts van het hoogaltaar zijn echter wel door hem zelf geschilderd rond 1315-1320. 
Het meest bijzondere graf wat zich in deze kerk bevind, is die van niemand minder dan Michelangelo! Het is een prachtig graf, rijkelijk versierd met beeldhouwwerken en fresco's.  
Tot de Santa Croce kerk behoord ook een klooster met twee binnenplaatsen en er is nu een klein museum in gevestigd met religieuze kunstwerken en fresco's.  

Les op locatie: Francis Bacon

Dinsdag 6 november was een rustig dagje na de terugkomst in Florence. We hadden pas les in de avond, dus de hele dag de tijd om de was te doen, schoon te maken en bootschappen in huis te halen. Het zonnetje scheen weer lekker in Florence en iedereen was blij om terug te zijn in Italië!

Deze week staat geheel in het teken van de kunstgeschiedenis met elke avond twee uur les. Onze Italiaanse docent Riccardo heeft ervoor gestudeerd en is echt een expert op dit gebied. Hij verteld altijd op een enthousiaste manier de verhalen achter de kunstenaars en schilderijen en dat maakt de lessen erg boeiend!
Woensdag 7 november stond er een museumbezoek op het programma. We hadden om half 2 afgesproken bij Palazzo Strozzi waar we de tentoonstelling over Francis Bacon gingen bekijken. Onze docent Riccardo is curator van het museum en organiseert alles behalve het maken van de schilderijen zelf! We kregen dus een privé rondleiding en alles te horen over deze bekende kunstenaar. Het was erg leerzaam om een keer kunstgeschiedenis les te krijgen in een museum en leuk om de kunstwerken daarbij in het echt te zien. Naast schilderijen, foto's en documenten van Bacon; waren er nog kunstwerken te zien, die op de een of andere manier aan zijn werk gerelateerd waren. Door dezelfde manier van werken bijv. Er was een zaal te zien met mooie schilderijen van een jonge kunstenaar en een ruimte waar een soort groot spinnenweb met een loopgang doorheen gemaakt was.

In de middag besloot ik om het museum op de eerste verdieping te gaan bezoeken. Hier waren Italiaanse kunstwerken te zien uit de jaren 30 en wat me vooral opviel was de grote diversiteit aan stijlen. Sommigen werken heel erg klassiek en anderen weer heel modern. Buiten de mooi kunst in het museum is Palazzo Strozzi ook een prachtig oud paleis. Van binnen zijn er niet heel veel oude elementen meer over, maar de patio blijft authentiek. Tegen schemering werd de binnenplaats geheuld in een warme gele gloed sfeerverlichting van o.a. de grote oude lantarens die aan het plafond hangen. Ik zag een grote deur op een kier staan en liep de trappen op naar boven. Hier kwam ik uit op een zuilenrondgang met een mooi uitzicht over de patio van bovenaf. Er was helemaal niemand en samen met de avondschemering en de schaarse verlichting hing er een bijzondere sfeer in deze ruimte. Alsof ik terug gegaan was in de tijd..!
Na een praktijkles kunstgeschiedenis dacht ik dat de les in de avond niet meer door zou gaan; maar nee, de les ging gewoon door! De mooie dag werd afgesloten met een prachtige zonsondergang en ik had nog even de tijd om daar van te genieten. Je ziet de stad en de beelden zo weer op een hele andere manier.

Donderdag 8 november heb ik hard doorgewerkt aan de engelse presentatie over Deconstructivisme. Doris legde mij nog een keer uit dat het niet alleen gaat om de historische feiten, maar dat het meer een onderzoek is naar wat ik interessant vind en tegenkom. Bij moeilijke onderwerpen is het juist een leermoment om uit te vinden hoe je aan informatie kunt komen op het internet en na de wat tips kwam ik vandaag echt verder.
Voor de les kunstgeschiedenis maakte ik nog een kleine nieuwe serie Underworld objecten. Ik ben systematisch een onderzoek aan het doen naar wat ik allemaal kan doen met het materiaal foam. Vorige week ben ik tot fantastische creaties gekomen en vandaag ben ik een nieuwe techniek gaan uitproberen. Foamblokken insmeren met verf en dan in de oven. Het resultaat geeft een bijzondere structuur die je zou kunnen vergelijken met die van een kappot geprikte ballon. Deze week had ik niet veel tijd, dus volgende week meer over mijn Underworld project!
Toen ik in de avond thuis kwam was de hele keuken vol met mensen! Monica had 3 mensen uitgenodigd waaronder een vriendin met haar Italiaanse vriend. Hij houdt erg van koken en maakte verschillende gerechten voor ons allemaal. Aangezien 5 van de 8 Chinees zijn, was het een mix tussen Chinese en Italiaanse gerechten. Tussendoor leerde hij ons wat over de geheimen van de Italiaanse keuken.Alle huisgenoten aten mee, behalve mijn klasgenoot Maria. Zij zat midden in een experimentele fase met haar schoolproject en kon onmogelijk stoppen!
Vrijdag 9 november begon ik met een les goudsmeden. We gingen verder met het maken van een armband. Eerder hadden we buis gemaakt en in stukken gezaagd. Normaal soldeer je de naad van het buis dicht, voor je deze op maat maakt. Wij moesten echter eerst het buis op maat en in stukken zagen en dan pas alle losse onderdelen solderen. Een hele klus… Na het solderen en strak vijlen, kregen we de opdracht om op gelijke afstanden en haaks, gaten te boren. Stuk voor stuk leerzame technische opdrachten dus!

In de middag werd de kunstgeschiedenis week afgesloten, met jawel: nog een les kunstgeschiedenis! Dit maal van Doris en met haar bespreken we de sieraden geschiedenis. We waren gebleven bij Nederland en gingen verder met het bespreken van bekende sieraden makers. Doris kent een aantal daarvan ook persoonlijk, dus het was ook leuk om haar verhalen te horen. 

Excursie Sieraad, Amsterdam

Een prachtig beeld van Amsterdam, op de ansichtkaart die een klasgenoot had gekocht

Vrijdag 2 november ging de wekker al om 4 uur! Samen met Maria liep ik door de verlaten straten van Florence naar Alchimia. Hier verzamelden we met een groepje van 8 om met twee taxi's naar het vliegveld van Florence te rijden.
Om kwart voor 7 vlogen we stipt op tijd naar Nederland, waar we rond 9 uur aankwamen. Toch wel even heel leuk om weer in eigen land te zijn! Het was druk op het vliegveld dus we cirkelden nog wat rondjes boven Amsterdam voor we konden landen.

Voordat we met het drukke programma begonnen, reden we eerst per taxi naar het appartement in de buurt van Oosterpark. We stonden versteld van de luxe van dit appartement voor twaalf personen. Vijf slaapkamers, twee badkamers, twee keukens en een tuin. De grote badkamer had een modern bad en een douche met massagestralen, sfeerverlichting en radio!
Te voed liepen we langs de grachten naar het centrum, waar we afgesproken hadden met onze Spaanse gids Estela en huurden we allemaal een fiets. 
Het was echt lachen om met een groep te fietsen, waarvan de meesten dat niet gewend zijn. We kregen toeristenuitleg over de fietsregels en hoe alles werkt. De eerste twee waren we al kwijt vlakbij Centraal Station en ook al meteen de eerste dag was er bij iemand een lamp afgebroken! Stil staan op fietspaden, voetgangers afsnijden en vooral alleen letten op de groep; dat bracht bij veel Nederlanders irritaties op. Overal hoorde ik scheldende Nederlanders die niet verwachtten dat ik alles kon verstaan! "Kut toeristen", "godverdomme","daar heb je weer zo'n sneue groep toeristen die achter elkaar aan fietsen", "kijk toch eens uit trut"!.  
Als eersten bezochten we de Gallery van Rob Koudijs. Aan de hand van onze vragen, vertelde hij hoe het systeem van een galerie in elkaar steekt en hoe hij de artiesten en werkstukken uitzoekt. Het was erg leuk om de sieraden die we eerder tijdens lezingen op foto's hadden besproken, nu in het echt te zien.
Na een lunchpauze vervolgden we de fietstocht naar het atelier van Ted Noten. Deze bekende sieraden maker heeft al heel wat successen op zijn naam staan en het was erg interessant om zijn verhaal te horen. Wij waren die avond niet alleen, er was ook een groep studenten van een sieraden school uit Slowakije. We begonnen dus eerst met iets te vertellen over elkaars scholen en verhalen uitwisselen!
We moesten allemaal een ring maken en aan het einde van de lezingen bekeek hij alle resultaten. Het was leuk om te horen dat hij erg te spreken was over mijn ring van foam. 's Avonds gingen we uit eten in een Italiaans restaurant en konden mijn klasgenoten de kwaliteit beoordelen: conclusie lekker eten, vooral de pasta's, maar natuurlijk niet zo goed als in Italië. 
Zaterdag 3 november hadden we wat vertraging opgelopen in de morgen. Er werd koffie gezet met de ouderwetse Italiaase koffiezetapparaat en die ontplofte... Door het ontbreken van het filter spoot de koffie door de hele keuken heen, in het gezicht van drie mensen, op de vloer, bank, de witte muur en op een groot schilderij. Hevig geschrokken keken we of iedereen OK was en daarna begonnen we met schoonmaken. Ik kon het vervelde telefoontje plegen met de verhuurder die natuurlijk ook geschrokken was en hij vroeg of ik de explosie iets nader kon definiëren..!
Toen we eindelijk klaar waren om te vertrekken bezochten we Gallery Ra, waar nu o.a. een expositie te zien was van Peter Bauhuis; een docent van Alchimia. Het was leerzaam om de verschillende opzet te zien en namen te noteren van interessante sieraden makers.

Lang konden we niet blijven, want een volgend bezoek stond alweer op het programma. We bezochten het atelier van Uli Reithehofer. Zijn studio was gevestigd in een piepklein 6 hoekig gebouwtje op een brug. Op de begane grond was zijn atelier, een kleine bibliotheek op de zolder en een kelder voor de opslag van materialen en machines. Het leuke aan deze excursie in Amsterdam is dat we allemaal professionals bezoeken om te vragen naar hun ervaringen, tips en we kunnen natuurlijk alle vragen stellen die in ons opkomen! Met koffie, thee en een koekjes konden we opwarmen van het regenachtige koude weer buiten en daarna opende Uli het luik in de vloer om met zijn allen af te dalen naar de kelder. Hier konden wij een aantal fraaie kunstzinnige sieraden van hem zien.

Om 4 uur hadden we een afspraak met Astrid Berens, director van Sieraad Art Fair en zij vertelde wat er allemaal komt kijken bij het organiseren van een fair. Het was leuk om de stand van Alchimia te zien en de oud studenten van vorig jaar. Door onze vertraging hadden we echter geen tijd om de hele beurs te bezoeken en daarom komen we morgen nog een keer langs.
Aan het einde van de dag bezochten we het atelier van Lucy Sarneel, zij geeft tevens les aan de Rieveld Academie. Zij werkt veel met het zeer moeilijk te bewerken materiaal zink en creëert daarmee prachtige sieraden. In de avond gingen we met haar uit eten in een gezellig restaurant.

Doris nam ons in de avond mee naar een typisch Amsterdams cafe met veel glitters, truttige versieringen en een eigenaar en eigenaresse à la Jordaan.
Zondag 4 november gingen we op de fiets naar het stedelijk museum die net 3 weken geleden heropend is. Het was super druk en chaotisch, maar zeker de moeite waard om te bezoeken. Er was een afdeling met contemporary Jewellery te zien en zalen met werken van bekende namen als o.a. Mondriaan, Monet, Kandinsky en Picasso. 
Een tweede museum voor de dag was optioneel en daar had niemand echt zin in. We gingen daarom naar het atelier van Estela, onze gids. Door de hevige regen kwamen we drijfnat aan, maar gelukkig konden we binnen rond de gaskachel drogen en opwarmen! Met wat eten en drinken vertelde Estela wat over haar carrière en de sieraden die ze gemaakt heeft.
Toen het droog was zetten we koers richten de Westergasfabriek voor een tweede bezoek aan Sieraad Art Fair. Nu hadden we meer tijd om rond te lopen, sieraden te bekijken en te kletsen met bekenden die ik tegen kwam.
Ik vond dat de fair dit jaar op een positieve manier veranderd is, vooral het meer internationale karakter sprak mij aan. Zo krijg je als bezoeker een completer beeld van wat er zoal over de hele wereld gemaakt wordt en waar iedereen mee bezig is.
In de stromende regen fietste ik als een dolle naar het restaurant waar ik had afgesproken met mijn ouders, broer en zijn vriendin. Ik kwam doorweekt aan, maar het was heel leuk om ze weer even te zien, bij te kletsen en gezellig samen te eten. Het bezoek was maar kort, dus ik verheug me erop om in december weer even drie weken thuis te zijn!
Met twee tassen aan spullen vertrok ik later op de avond weer richting het appartement.  
Van mijn klasgenoten hoorde ik dat ze er een hele dobber aan hebben gehad om alleen de weg terug te vinden in het donker!
Maandag 5 november brak helaas alweer onze laatste dag aan. We begonnen met een heerlijk ontbijt in het huis van Ruudt Peters. Tijdens het eten stelden wij persoonlijke vragen die we eerder al hadden voorbereid en waren we nu in de gelegenheid om meer te weten te komen over zijn persoonlijkheid, manier van werken en ervaring als deskundige uit het vak! Vervolgens kregen we een rondleiding door het huis en mochten we nog een kijkje nemen in zijn prachtige atelier. Licht, ruim en volop werkplekken om verschillende technieken uit te voeren. We kregen ook al vast een voorproefje op de nieuwe collectie waar Ruudt mee bezig is.

Na het ontbijt vertrokken we richting de Rietveld Academie, waar Lucy ons een rondleiding gaf binnen de sieraden afdeling. Het was erg interessant om te zien waar de studenten mee bezig zijn. Het was leuk om te zien wat de verschillen en de overeenkomsten waren met Alchimia.
Wat ik niet verwacht had was het internationale karakter van de sieraden afdeling. Er waren bijna geen Nederlanders en de studenten kwamen van over de hele wereld. 
Voor de laatste dag gingen we met zijn allen lunchen en toen moesten we alweer afscheid nemen van onze super gids Estella. 
Aangezien ik in Nederland woon gaat iedereen er vanuit dat ik de weg weet in Amsterdam, dus ik fietste voorop en de hele stoet reedt achter mij aan! Gelukkig was het niet zo moeilijk en fietsen we zonden problemen naar Centraal Station. Daar konden we de fietsen inleveren en nog twee uur in stad rondlopen voordat we bij het appartement moesten zijn. Een klasgenoot had een extra koffer mee genomen om te kunnen shoppen, dus zij verheugde zich op dit moment!

Tegen de avond stond een taxibusje klaar om ons naar het vliegveld te brengen en vlogen we half 9 weer richting Florence. Het was een zeer geslaagd lang weekend en ondanks het wisselvallige weer was iedereen gecharmeerd van het mooie Amsterdam. 

Underworld

Maandag 29 oktober begon mijn dag om 9 uur met een werkbespreking met Lucia Massei. Mijn nieuwe thema is de Underworld en als specifieke woord had ik "Hidden Beauty"gekozen. Ik presenteerde mijn storyboard met foto's van lava, vulkanen, grotten, cenotes en mangrovebossen. Ze vond de foto's allemaal erg mooi en met namen die van de lavastructuren en de verandering van mangrove bomen, boven en onder water. Ze vroeg waarom ik toch weer vanuit "het mooie" uitging en wilde dat ik een extra storyboard maak over de duistere onderwereld. 

Verder bespraken we ook de twee kunstenaars die ik moest bestuderen en of ik begrepen had wat de bootschap daarachter was. Het doel was om mij te laten zien hoe je schoonheid op twee verschillende manieren kunt benaderen. Cy Twombly deed dat op een warme manier in o.a. zijn grootse schilderijen van abstracte bloemen en zijn werk straalt echt emoties uit. Leni Riefenstahl was een Nazi fotograaf en deed dat op een koele manier, zonder echt emoties weer te geven. Daardoor kregen haar foto's uit de tijd van Hitler iets moois. De conclusie is dus dat je schoonheid op twee manieren kunt weergeven, op een warme/ emotie volle manier, of op een koele/ emotie loze manier en ik moet daaruit een keuze maken. 
De tekeningen die ik gemaakt had vond Lucia erg mooi. Ik moest tekenen met mijn linkerhand, pen in mijn mond en tussen mijn tenen geklemd! Hoe moeilijker het tekenen werd, des te beter vond Lucia het resultaat!
Omdat ik nog geen objecten had om te laten zien, bestond mijn opdracht uit het doen van veel experimenten. Veel maken en niet te veel nadenken bij wat je doet. Ik moest een materiaal kiezen waar ik niet te veel controle op kan uitoefen en dat was foam.

Na het gesprek ben ik meteen aan de gang gegaan met het maken van een hele nieuwe serie objecten. Ik werkte alleen met de foam en experimenteerde hoe ik daarmee op verschillende manieren kan werken. Als uitgangspunt ging ik verder op de manier hoe ik de Ugly Flower ring gemaakt had. Ik voegde dus kleur toe aan de foam en gebruikte de föhn om het proces van drogen te versnellen. Na een paar uur was ik verbaasd van alle nieuwe mooie vormen die ik gecreëerd had en dat er toch meer mogelijk is met dit materiaal, dan ik verwacht had!

Dinsdag 30 oktober werkte ik aan het maken van een ring. We hadden de opdracht gekregen om een ring te maken als cadeau voor de bekende sieraden maker Ted Noten in Amsterdam. Ik besloot om nog een keer een ring te maken in de stijl van de Ugly Flower ring. Ik maakte weer een basisring van koper en begon daarna aan het gedeelte van foam. Ditmaal was ik niet meteen tevreden en moest ik het foam gedeelte los hameren van de ring! Gelukkig was ik wel tevreden over het eindresultaat van de tweede vorm. Daarna beitste ik het koper zwart om zo meer een geheel te vormen met de donkere kleur van het foam. Op de foto is nog de ring nog te zien voor het zwart beitsen. 

Woensdag 31 oktober besloot ik om te gaan schilderen. Ik maakte achter elkaar 3 grote schilderingen. Ik schilderde met mijn linkerhand en een keer met mijn ogen dicht. In deze drie schilderingen probeerde ik om de structuur van lava en grotten weer te geven en ik was erg tevreden met het eindresultaat. Op de foto zijn alleen de twee schilderingen te zien geïnspireerd op de structuur van lava.
Donderdag 1 november was mijn laatste dag voordat we met de klas naar Nederland vliegen. Ik moest nog wat inkopen doen en mijn koffer pakken. In de middag heb ik op school gewerkt aan een presentatie en in de bibliotheek gekeken naar interessante boeken. De bibliotheek is niet groot, maar deze staat wel helemaal vol met vak gerelateerde boeken en prachtige voorbeelden van sieraden. Erg interessant om allemaal doorheen te bladeren dus!
Ik heb ontzettend veel zin om naar Nederland te gaan, al is het maar een kort bezoek. We hebben een druk, maar leuk programma in Amsterdam, dus dat beloofd een leuk weekend te worden!

De geboorte van de Venus

Vandaag besloot ik om eindelijk naar het beroemdste museum van Florence te gaan: The Uffizi Gallery. Ik zette de wekker weer vroeg, om voor openingstijd in de rij staan. Waar ik nagenoeg de eerste was in de rij voor museum Accademia, stonden nu al zeker 50 mensen te wachten. Het waren vooral Aziaten die ongeduldig heen en weer liepen, de laatste informatie opzochten op de iPad en nog even wat foto's maakten. Ik moest vooral lachen om de vrouwen met mondkapjes die zelfs in het museum niet afgedaan werden!

Toen ik eindelijk naar binnen mocht, volgde eerst weer de strenge controles; met detectiepoortjes, rugzak moest door de scanner heen, flesjes drinken zijn niet toegestaan en de borden wezen je erop dat het maken van foto's ten strengste verboden is (de foto's van de schilderijen zijn dus weer van internet!). Wat trouwens mooi is dat ik overal voor de halve prijs naar binnen kan, dit is een Europese regeling voor iedereen beneden de 25 jaar. 

Na het inleveren van mijn tas liep ik door een indrukwekkende gang de trappen op naar de eerste verdieping. De aanblik op de lange corridor vol met schilderijen en beeldhouwwerken was prachtig. Het was nog rustig en er hing een bijzondere sfeer. Het was nog een beetje donker buiten door de regenachtige dag en slechts een sobere verlichting scheen door de ruimte.

The Uffizi Gallery is een bijzonder museum met de belangrijkste Renaissance werken van de wereld. In 1765 werden de deuren officieel geopend voor publiek, maar in 1591 kon je al op afspraak naar binnen! De Medici gaven zelf de opdracht om een deel van het gebouw om te laten bouwen tot museum en hier is dus ook een belangrijk deel van hun persoonlijke collectie te zien. Het museum is verdeeld in meerdere zalen met werken van de 13e tot de 18e eeuw en met bekende meesters als o.a: Botticelli, Leonardo da Vinci, Michelangelo en Rembrand. De opzet van het museum zat super goed in elkaar, het was leuk om de schilderstijl en onderwerpen met de eeuw zien te veranderen. Het voelde bijna als een soort levend geschiedenisboek en het was leuk om datgene te zien wat we tijdens de lessen geleerd hebben.

Het beroemdste werk van het museum en van heel Florence is die van Botticelli: "de geboorte van Venus", Dit was ook echt een bijzonder schilderij om eindelijk in het echt te zien, toch weer heel anders dan op de foto's. Er hingen we veel toeristen omheen en zo nu en dan werd je ingesloten door een grote groep toeristen!
De schilderijen rechts van twee portretten is ook beroemd, gemaakt door Piero Della Francesca. Hierop zijn de graaf en gravin van Urbino afgebeeld. Deze waren ook bijzonder om in het echt te zien, je ziet toch dat de details vaak wegvallen op een foto.

Dit jaar was de restauratie van de bijzondere zaal genaamd Tribuna voltooit, de zaal waar de Medici hun kostbaarste collectie toonden. Een foto is rechts te zien. Deze rode octagoon vormige zaal beschikt over een koepel die ingelegd is met parelmoer schelpen en bevat een grote verzameling aan beelden en schilderijen.   
Het museumgedeelte aan de eerste corridor had ik afgesloten en nu liep ik naar de andere kant. Vanaf de U-vormige corridor heb je ook een prachtig uitzicht op de stad en in het bijzonder de Ponte Vecchio. Het zicht op de palazzo Vecchio en de dom is ook mooi, maar door restauratiewerkzaamheden aan het gebouw van Uffizi kun je daar nu niet optimaal van genieten!
Het museum bezit over een tal van beroemde schilderijen, maar 1 wil ik nog noemen en dat is die van Michelangelo. Deze is bijzonder omdat er niet veel van zijn, hij deed meer aan fresco's. Links onder is een foto te zien van het schilderij, die in het groot en in het echt natuurlijk veel indrukwekkender is. 

Er was zoveel te zien, dat ik heel wat uren heb besteed om alles op mijn gemak te bekijken. Toen ik om half 3 naar de uitgang liep en wilde gaan lunchen, bleek dat er op de benedenverdieping nog een heel museumdeel bleek te zijn die ik nog niet gezien had. Mooi voor een volgend bezoek dus!

Ervaring van deskundigen uit het vak

Maandag 22 oktober begon ik de week met een goudsmid les in de ochtend. We zijn bezig om een de techniek aan te leren voor een schakelarmband en daarvoor moesten we eerst buis maken! In tegenstelling tot de makkelijke manier die ik in Nederland geleerd heb, moest ik het op de Italiaanse manier doen… en die nam meer tijd in beslag! Toch is zeer interessant om weer nieuwe technieken te leren die we in Schoonhoven niet behandeld hebben.
Dinsdag 23 oktober begon de dag met een interessante lezing die werd gegeven door twee bekende Duitse goudsmeden: Helen Britton en David Bielander. Beiden presentaties waren erg leerzaam en leuk om te horen waar hun inspiratie vandaag komt en hoe zij een ontwerpproces benaderen. Beiden delen een atelier en werken jaren lang aan het creëren van nieuwe collecties die in musea en galerieën tentoongesteld worden. 

In de middag ben ik gaan brainstormen voor mijn eigen nieuwe project: Underworld. Uiteindelijk kwam ik op: "Hidden Beauty", het idee was om de onderwereld niet op de duistere manier te benaderen, maar als de mysterieuze wereld onder het oppervlak. Dus het gegeven dat je ergens naar binnen kijkt naar een nieuwe mooie ruimte. De buitenkant wil ik ruw laten en voor de vorm laat ik mij inspireren door de structuur van lava. De binnenzijde heeft als inspiratiebron grotten met een verfijnde structuur. Deze week ben ik begonnen met schetsen, maar ik ben er nog niet aan toegekomen aan het maken. Omdat mijn tekeningen hiervoor te "clean"waren, kreeg ik de moeilijke opdracht om te tekenen met een potlood in mijn linker hand, in mijn mond of tussen mijn tenen geklemd! Ook moest ik afwisselend tekenen met mijn ogen geopend en met mijn ogen dicht. Het was vooral erg leuk om na het tekenen je ogen te openen en te zien wat er op papier staat!
In de avond hadden we weer een les over de geschiedenis van contemporary jewellery en dit keer kwam daar ook Nederland aan bod! Het was grappig om te horen hoe Doris de moeite had om de Nederlandse namen uit te spreken en ik moest haar steeds verbeteren. Ze noemde Nederland een "nep land" omdat een groot deel van ons land kunstmatig gecreëerd is en ze moest lachen om typische Nederlandse dingen als boten die op een hoger niveau door de kanalen varen, dan waar je zelf met de auto rijdt.  
Woensdag 23 oktober heb ik gewerkt aan een presentatie over Deconstructivisme en dat was nog best lastig. Ik moet een compleet beeld laten zien over deze stroming en daarvoor moet je het onderwerp door en door begrijpen; in het engels!Omdat we weer een les hadden in de avond, besloot ik tussen de middag warm te koken en dat beviel erg goed. 

Donderdag 24 oktober hadden we een super leuke lezing in de ochtend, die werd gegeven door Miriam Mirna Korlokovas. Zij is de curator van een museum in Brazilië en kwam vertellen over haar werk en die van een aantal andere Braziliaanse goudsmeden. Bijzonder was het om te zien hoe een sieraden expositie in Brazilië werd geopend met muziek en dans en tijdens het optreden werden een aantal sieraden om gedaan en getoond aan het publiek.  In de avond werd door haar de nieuwe expositie geopend op school en konden wij het werk zien van 25 contemporary jewellery artist uit Brazilië. Uiteraard gaat dat weer op de Italiaanse manier met een wijntje en lekkere hapjes. De kunstenaars wilden vooral een statement maken tegen de houtkap in de Amazone en tegen de uitbuiting in de diamantmijnen.
Na de lunch stond er onverwacht weer een lezing op het programma, ditmaal gegeven door professor James Meyer die zelf sieraden maakt en les heeft gegeven aan twee universiteiten in Amerika. De man was al op leeftijd en werkt nu nog parttime.

Deze lezing was weer heel anders op een echte Amerikaanse manier, maar ook ook weer verassend interessant! Hij had een hele andere kijk op sieraden en heeft in zijn carrière nagedacht over wat je doet met een sieraad als je deze niet draagt. Professor Meyer vond het zo oneerbiedig om alle sieraden bij elkaar in een doos op te bergen, dus bedacht hij unieke boxen voor zijn sieraden. 
Vrijdag 25 oktober had ik mijn laatste les voor de week en dat was weer goudsmeden. We moesten het buis in een hele boel kleine stukjes zagen, allemaal haaks vijlen en exact op maat maken.

Voor een dag naar Siena

Zaterdag 20 oktober ben ik vroeg opgestaan om naar Siena af te reizen. Mijn huisgenoten wilde wel mee, maar hadden helaas geen tijd om te gaan.
Ik moest nog uitzoeken hoe laat en waar de bussen vertrekken en waar ik een kaartje kan kopen, maar alles zat mee. Om 8 uur zat ik in een volle bus met toeristen naar Siena. De zonsopkomst was prachtig en de hemel kleurde nog mooi blauw/ roze.
De bus reed door een typisch Toscaans landschap met veel glooiende heuvels, kleine dorpjes en akkers met olijfbomen en wijnranken.
Een kleine anderhalf uur later stond ik half 10 aan de rand van Siena en liep je zo het centrum in. Het was nog heerlijk rustig in de stad en ik liep door de prachtige kleine smalle straten, langs oude huizen, kerken en paleizen. Drie jaar geleden was ik hier ook en ik wist dat er ergens een gebouw was vanwaar je een prachtig uitzicht had over de stad. Een half uur liep ik rond, maar ik kon het gebouw niet vinden. 

Uiteindelijk besloot ik naar de Dom te gaan en toen wist ik het weer: het bleek een onvoltooid stuk van de geplante kathedraal naast de Dom te zijn. Ik ging in de rij staan voor een kaartje en die was zo lang, dat het zeker een half uur duurde voor ik aan de beurt was! Je kon nu voor een voordelige prijs een combinatie ticket kopen voor de Dom, de Battistero (ruimte achter de kathedraal met veel bijzondere renaissance werken), de crypte, twee musea en het uitzichtpunt. 
Als eerste bezocht ik Museo dell'Opera met een verzameling prachtige Italiaanse kunstwerken. Opmerkelijk was de afdeling met religieuze objecten, waaronder de relikwie van een heilige in een rijk gedecoreerde box.
Daarna klom ik naar de uitkijktoren van het onvoltooide stukje kerk. In de hoogtijdagen waren ze van om de grootste kerk van Europa hier in Siena te bouwen, maar na het uitbreken van de pest stopte de bouw. 

Door de vele mensen die van het uitzicht willen genieten en de smalle wenteltrap naar boven, moest iedereen zich helaas houden aan een strak tijdschema. Ik had 10 minuten aan de top voordat een hele grote groep naar boven mocht, maar ik had het uitzicht dus voor mijzelf alleen!
Net zoals ik me kon herinneren van de vorige keer, is het uitzicht vanaf hier overweldigend mooi. Het zicht over Siena met de kleine middeleeuwse huizen, het plein met de smalle toren, de Dom en natuurlijk de groene glooiende heuvels en dorpjes in de verte. Vervolgens stond ik weer een half uur in de rij voor ik aan de beurt was om de Dom in te gaan. Je smolt gewoon weg bij de hoge temperaturen en de nog felle zon, maar het was het allemaal meer dan de moeite waard. De Dom van Siena is van binnen ook uitzonderlijk mooi gedecoreerd. Tot mijn verbazing mocht je foto's maken, dus ik heb al het moois kunnen vastleggen! Een speciale tentoonstelling tot het einde van deze maand was gewijd aan de marmeren vloer van de kathedraal. Normaal lopen alle toeristen er overheen, maar nu waren de speciale voorstellingen afgezet, zodat je er prachtig zicht op had. Om aan te geven hoe druk het was: op een beveiligingsmonitor zag ik dat er 640 mensen in de Dom aanwezig waren! 
Nadat ik alles op mijn gemak bekeken had, ging ik naar de Battistero, de ruimte achter de kathedraal. Dit gedeelte is niet zo groot, maar ook hier weer een prachtige verzameling kunst van o.a. Donatello.

Het laatste dat ik bezocht was de crypte onder de kathedraal. Hier kon je de oude stenen muren zien, oude fresco's en een kijkje in de diepere ruimtes eronder. Grappig was het zicht in de Dom, via glazen plafonddelen. 

Al dit moois is zeer de moeite waard om te bezoeken! Daarna ben ik rustig door de stad geslenterd naar het centrale plein en genoot ik van een lekker Italiaans ijsje. Op het centrale plein bleek een festival te beginnen, waarbij een grote groep kinderen in traditionele kledij een voorstelling hielden. Sommigen maakten muziek en anderen droegen de vlaggen met Middeleeuwse wapens erop en voerde daar kunstjes mee uit. De pers was ruimschoots aanwezig om foto's te maken en ook een cameraman was van de partij. Onverwachts dus nog erg leuk om mee te maken.
Het was een bijzonder geslaagde dag en om half 5 zat ik weer terug in de bus naar Florence.