Kunstenaar in wording!

Voor maandag 18 januari stond er een nieuwe les op het programma, gegeven door Lucia. Ik wist niet wat me te wachten stond, maar algauw werd duidelijk dat het lessen zijn over praktische zaken waar een professionele kunstenaar mee te maken krijgt. We gaan van haar o.a. leren hoe je een goede mondelinge presentatie kunt houden over je werk, het bepalen van de prijs, een goede naam voor je sieraden bedenken, contact leggen met galerieën en we gaan een eigen boek ontwerpen/ maken over je werk.
We begonnen met een interessante, maar moeilijke opdracht. Om te kijken hoe anderen tegen je werk aankijken, moesten we voor iedereen twee woorden opschrijven die jij toepasselijk vind. Daarna lazen we voor iedereen alle woorden op en mocht je vragen stellen aan klasgenoten die jou opmerkelijke en/ of interessante woorden hebben toegekend. Voor mij werd er bevestigd dat ik nog heel erg zoekende ben naar mijn eigen stijl en wat ik wil laten zien in mijn sieraden. 
De volgende opdracht was het schrijven van een statement. Kunstenaars doen dit om een de toeschouwer een toelichting te geven over zijn of haar inspiratie en gedachtengang. Om te oefenen moesten we een statement schrijven voor een plastic flesje, met nog een beetje frisdrank erin! Het was leuk om te horen hoe verschillend alle uitwerkingen waren. 

19 en 20 januari gingen we verder met de armband. Na het vlakschuren van de ringen, moesten we aan twee kanten een bodemplaat vast solderen. Na het op maat walsen, zaagde ik twee ringen uit die iets groter waren dan de armband. Daarna soldeerde ik eerst een kant vast en controleerde of het soldeer mooi rond gevloeid was. Nu kon ik de andere kant vast solderen, die de hole ruimte van binnen afsluit. Door de hitte, was de armband niet geheel meer zuiver vlak en dit moest ik wwear corrigeren met de hamer. Daarna soldeerde ik de armband dicht en daar was best veel hitte voor nodig en heel veel soldeer! 
Na het schoon koken in vitrex, bleek dat de naad nagenoeg overal dicht gesoldeerd was, op twee plekjes na. Ik wilde deze meteen dicht solderen, maar ik moest luisteren naar de Italiaanse docent die de naad mooi genoeg vond! Met de zaag haalde ik het overtollige materiaal weg en daarna vijlde ik de armband een heel stuk strak.

Donderdag 21 januari had ik geen les en dus de hele dag de tijd om verder te werken aan mijn project. Ik had vorige week prachtig hout gevonden aan de oever van de rivier en daar wilde ik iets mee gaan doen. Ik stalde al het hout uit en koos daarvan een stuk  zwart hout die ik wilde combineren met het blanke gekochte hout.(het hout is zwart geworden door organismen in de rivier en is dus niet verbrand!). Ik zaagde en vijlde uit het blok hout een ruwe abstracte stronk en daarna vijlde ik de aansluiting passend voor de natuurlijke variant. Een hele klus, maar ik was blij met het resultaat.  
Vrijdag 22 januari ben ik in de ochtend eerst begonnen met huiswerk. Na het schrijven van een statement voor een flesje, moesten we een langer statement schrijven voor jezelf. Het viel niet mee en ik ben benieuwd naar de reactie van Lucia tijdens de volgende les, maar hier volgt mijn statement:

Statement

“Destroyed Beauty”

Lost in nature. Everywhere green. Green like a wall that blocks the view. I can see nothing else. I don’t now where I am, but the scenery is overwhelming. Beauty, all around me.

Trees huge like I’ve never seen before. Exotic plants are growing in the most beautiful shapes and some fragrant flowers add colour to the whole. A loud noise is coming closer, but I don’t know what it is. The noise is becoming louder. Suddenly a colourful group of birds is flying over. Then a roar in the tree, a swinging monkey past.

Again a loud noise and before I know what is going on, a tree is falling down. Everything is black.

When I open my eyes a feeling of emptiness gives way to disbelieve and grieve. A barrow plain, up to the horizon and fire everywhere. Destroyed beauty, I hope it was a dream.

Daarna ben ik naar school gelopen om verder gegaan met zagen, hakken en vijlen in hout. Ik loop altijd door een pittoresk Italiaans straatje, met kleurrijke huizen, blauw en groene luiken, kruiden voor het raam en vandaag was daar een schilder aan het werk om het tafereel vast te leggen op doek! Je ziet wel vaker schilders die een aquarel schilderen voor de toeristen, maar hier was een kunstenaar echt aan het werk en dat maakte het specialer. 

Voor mijn project had ik veel ideeën, maar het bleek onmogelijk om ze in een korte tijd uit te voeren. Twee stukken hout liet ik links liggen, om uiteindelijk verder gaan met een stuk rivierhout en maakte daar een ring van. Een ring uit de onderwereld, die je al dragende verbind met de bovenwereld! De ring is nog niet af, maar hier alvast een foto. Zoals denk ik wel op de foto te zien is, zit de ring niet echt comfortabel, maar dat is juist de bedoeling voor een ring uit de onderwereld!

Aan het einde van de dag ben ik tegen zonsondergang langs de rivieroever gelopen, omdat Florence dan prachtig sfeervol verlicht is! 

Kunstschatten

Zaterdag 19 januari ben ik in de ochtend door de stad gelopen,langs de markt van San Lorenzo met de velen leren tassen en kleding, op naar de overdekte markt Mercato Centrale. Hier was ik al een aantal keer langsgelopen, maar ik ben hier nog nooit binnen geweest. Dit soort overdekte markten heb ik al vaker gezien in mediterrane en tropische landen, maar het blijft leuk om te zien. Hier veel groenten, fruit en Italiaanse specialiteiten als hammetjes, kazen en specerijen. Even geen toeristen om me heen, maar alleen Florentijenen die hier de wekelijkse bootschappen kwamen doen.

Daarna ben ik richting de Santa Maria Novelle kerk gelopen. De foto bovenaan de blog komt van vorig jaar, want het was vandaag een grauwe regenachtige dag!

Tijdens het bezoeken van de grote musea in Florence kwam ik veel kunstwerken tegen uit deze kerk en klooster, dus ik wilde graag eens een kijkje binnen nemen. De kerk behoord tot een van de 3 oudste kerken van Florence en de marmeren voorgevel is de oudste van de stad. Van binnen was het heerlijk rustig en er waren prachtige kunstwerken te zien; schilderijen, beelden, fresco's en  glas in lood. De meeste kunstwerken dateren uit de 14e eeuw, toen de pest heerste in Florence en rijke stedelingen de Zwarte Dood probeerden te bezweren door gulle schenkingen. In deze tijd liet een groep adellijke mannen en vrouwen zich insluiten in de kerk, om al het contact met de dodelijke ziekte te vermijden! In de vele kapellen waren prachtige fresco's te zien van vooraanstaande kunstenaars.

Een van de beroemdste fresco's in de kerk, is de Drievuldigheid van Masaccio uit 1428. Dit kunstwerk uit de vroege Renaissance is beroemd vanwege de vooruitstrevende schildertechnieken. Masaccio maakte een begin met het consequent toepassen van de perspectivische dieptewerking en een foto is te zien links onder: Jezus aan het kruis gespijkerd.   

Links van de kerk bevind zich het klooster met meerdere patio's en daarom uitgestrekte kruisgangen versierd met fresco's en vele grafstenen van de mensen die er begraven liggen. Aan de noordzijde bevond zich nog een prachtige, met fresco's versierde kapel, uit 1350. Hier is de duoma al afgebeeld met koepel, terwijl dat laatste nog gebouwd moest worden! Een klein deel van het klooster was opgesteld en daar waren wat kerkelijke gebruiksvoorwerpen tentoongesteld als zilverwerk en kledij. 

Zondag 20 januari ben ik naar het Archeologisch museum gegaan. Dit museum bevat een van de mooiste Etruskische kunst van Italië en daarnaast nog een grote collectie Egyptische schatten die uit een Frans-Italiaanse expeditie van 1828-1829, naar hier zijn gehaald. De Grieks- Romeinse afdeling was gesloten.

De benedenverdieping gaf een goed beeld van de Etrusken, de vroegere bewoners van Italië; met de vele gebruiksvoorwerpen als potten, pannen enz. Op de eerste verdieping was een prachtige collectie bronzen beeldjes te zien, die in een paar grote kasten stonden uitgestald. Van de grote beelden was de beroemdste de Chimaera uit de 5e eeuw v.Chr. Het beeld steld een mythisch wezen voor met het lichaam van een leeuw, met drie koppen: van een leeuw, geit en slang. Daarnaast de Arringatore, een beeld van Minerva uit de 1e eeuw v. Chr (links op de foto). 

De Egyptische schatten in het museum waren mooier dan ik verwacht had en uitgestald in meerdere zalen. Een rijkelijke collectie aan stenen met hiërogliefen, beelden, gebruiksvoorwerpen, mummies en sarcofagen. Het pronkstuk van het museum was de krijgswagen uit de 14e eeuw v. Chr. Door de zuurstofarme atmosfeer van de oude graftomben in de woestijn, zijn de vele kunstschatten zo goed bewaard gebleven. Het was ongelooflijk om te zien, want veel van de kunstwerken zagen er helemaal niet zo oud uit. Voor het eert in mijn leven heb ik een echte mummie gezien, omwikkeld met doeken en al, in een sarcofaag!

De Romeins/ Griekse verdieping was gesloten, maar de Etruskische- en Egyptische collectie was al zeer de moeite waard.  

Houthakken!!!

Na een weekend hout verzamelen in de bossen van Fiesole en het afronden van de laatste proefjes, brak maandag 14 januari weer de week aan met Ruudt Peters. 
We begonnen rustig met het bespreken van ieders vakanties en daarna presenteerden we de voortgang van onze projecten. Ruudt was tevreden over de eerste uitwerking en ik kreeg de tips mee om dieper op het concept in te gaan en hij wilde meer vorm zien.
Dinsdag 15 januari opende klasgenoot Francesca haar installatie in de vooretalage. Een serie objecten had ze gemaakt, geïnspireerd op het gemis van de vaderfiguur in haar leven. Ze presenteerden het werk aan ons en daarna bespraken we samen met Ruudt de inhoud en opstelling van de expositie. Het is nog best ingewikkeld om je werk zo te presenteren, dat het correspondeert met wat je wilt laten zien en om de aandacht van de toeschouwer te trekken. 

Daarna had ik een uur lang een persoonlijk gesprek met Ruudt, over mijn project Upper- and Underworld. Ik haalde mijn proefjes uit een koekjestrommel en kreeg meteen te horen dat Ruudt graag wat groter werk van mij ziet, dan dit koekjes-formaat! Daarnaast wilde hij meer vorm zien, waarin ik het contrast tussen de twee werelden uitbeeld. Daarbij moet ik niet simpelweg het contrast opzoeken tussen wel en niet verbrand hout.
Ruudt ziet graag dat ik een stap verder ga en ook eens niet draagbare sieraden maak! Voor vrijdag moet ik er een presenteren…
Gelukkig was ik goed voorbereid met het sprokkelen van hout en kon ik na de bespreking meteen aan de slag. Als Ruudt vraagt om groter werk en niet draagbaar, dan kan hij dat krijgen! Ik haalde een grote schijf cipressenhout uit mijn tas en ik ben daarmee aan de slag gegaan. In mythologieën is de wereldboom de verbinding tussen alle werelden; met de wortelen die tot in de onderwereld groeien en de boomtoppen die tot aan de hemel rijken en deze ondersteunen. Met de zaag, hamer en bijtel ben ik het hout gaan bewerken en dat viel nog niet mee. Het hout was bijzonder hard en het zagen duurde lang.

Woensdag 16 januari had ik de ochtend vrij om verder te zagen en te hakken in het hout. Langzamerhand werd het omgevormd tot amulet en begon deze vorm te krijgen.
Om twee uur hadden we een groep discussie met Ruudt. Zelf deed hij dat vaak met de studenten aan de Rietveld Academie en hij vond het goed om dat ook met ons te doen. We kregen van te voren allemaal de opdracht om met een vraag te komen betreffende het onderwerp sieraden. Er zijn verschillende vormen van sieraden maken (contemporary jewellery, modern jewellery, fine art jewellery enz.) en mijn vraag was dan ook wat precies de verschillen zijn en wat wij hier doen op school! Ik was niet de enige met deze vraag, want veel anderen hadden ook iets soortgelijks.

Ruudt legde uit dat veel sieraden makers zich 'Contemporary jewellery makers' noemen, om aan te geven dat ze iets anders doen dan de massa. Het is echter een verkeerde benaming, want iets wat je nu doet is modern/ vernieuwend en dat deden ze vroeger ook. Het zegt dus meer iets over de tijd, dan het soort werk. Ruudt gebruikt liever de naam Art Jewellery. Sieraden kunstenaars onderscheiden zich van designers, door het uitbeelden van een concept/ betekenis in een sieraad en dat gaat dus verder dan een mooie/ interessante vorm. Er zijn veel vragen aan bod gekomen en het was erg leerzaam en leuk om te doen.
Daarna had ik mijn tweede persoonlijke gesprek met Ruudt. Hij was blij met het grote houten project dat ik opgestart had en vond het interessant om te zien wat voor sieraad daaruit komt. Ik kreeg nu echter de opdracht om voor vrijdag ook nog een wat kleiner sieraad te presenteren. Daarbij moet ik gebruik maken van ingekocht hout, zodat ik puur aan de vorm moet werken en geen houvast heb aan de natuurlijke vormen van het hout.
Tegen het einde van de middag kocht ik een geoxideerde ijzeren zware ketting van 3 meter, waarmee ik het amulet tot collier voltooide!
Donderdag 17 januari begon mijn dag al vroeg met het inkopen van hout. Op school had ik al rondgevraagd naar een winkel met hout, dus ik wist waar ik zijn moest. Kleine stukken hout waren relatief duur en daarom kwam ik op school aan met een flinke balk hout.

Een dag de tijd heb ik om een sieraad op te leveren en ik ben aan de slag gegaan met de inspiratie van de 'Tree of Life', uit het bijbelse verhaal met Adam en Eva. In twee abstracte vormen ben ik de boom en de appel gaan uitbeelden en zocht daarin het contrast tussen twee werelden. Het hout was makkelijker om te bewerken, maar het was lastig om te bedenken wat voor vorm ik kon gebruiken om mijn concept uit te beelden. Zelf ben ik niet echt te spreken over wat er ontstond, maar allemaal schoolgenoten vonden het interessant om te zien wat ik aan het maken was!

Na vele uren zagen, hakken,vijlen en schuren; werd de dag onderbroken door een les 'Mindmappen' door klasgenoot Nur en docent Ruudt. Nur werkt met het thema Mindmappen, waarbij ze objecten en sieraden maakt die corresponderen met het web aan woorden uit haar gedachten. Op twee grote vellen papier stond 'jewellery' en wij kregen de opdracht om woorden op te noemen die in je gedachte opkomen. Zo ontstond er web aan woorden en met bogen werden connecties in beeld gebracht van woorden die in relatie met elkaar staan. Er werden flessen wijn ontkurkt en er kwam chips op tafel! Vervolgens deden twee klasgenoten individeel een mindmap. De conclusie was dat je met de groep meer chaos creëert, dan structuur van de gedachten in je hoofd en dat je dit dus echt individueel moet doen.

In de avond maakte ik het tweede sieraad af met een fijnere ijzeren ketting en de appel schilderde ik roze/rood.
Vrijdag 18 januari presenteerde iedereen het resultaat na een week hard werken in het bijzijn van Ruudt, Lucia en Doris. Ik had twee nieuwe sieraden om te laten zien en kreeg positieve reacties. Ruudt vond vooral het grote zware amulet, geïnspireerd op de wereldboom, erg sterk. Omdat ik meer inhoud moest verwerken in mijn werk, vertelde ik het verhaal erachter; maar dat was weer te veel van het goede! Een aanwijzing wat mijn inspiratie was is voldoende. In de komende weken moet ik verder werken in hout en blijven zoeken naar de visuele verbinding tussen twee werelden. 
Rond 1 uur waren alle presentaties geweest en begon het weekend!


Voordat weer een paar dagen met buien aanbreken, wilde ik nog even genieten van de heerlijke zonnige en warme dag met 14 graden. Zonder plan ben ik door de stad gelopen en besloot uiteindelijk om de rivier de Arno een stuk af te lopen. In verte zag ik groene bosrijke heuvels en nog verder weg de vers besneeuwde bergtoppen. Ik liep nu langs een deel van Florence waar ik niet eerder geweest ben en het werd onverwacht nog een hele mooie wandelling. Langs de rivier en door kleine parken liep ik de stad uit en kwam in het meer landelijke deel van Toscane terecht. Kleine dorpjes, olijfplantages tegen de heuvels en kiezelstranden langs het water. Ik kwam bergen rivierhout tegen in prachtige afgesleten vormen en kon het natuurlijk niet laten om wat mee te nemen voor mijn project! De zonsondergang was prachtig langs de rivier en ook bij aankomst in Florence nog een sprookjesachtig zicht op de stad. De eerste foto van deze blog maakte ik bij schemering. 

Upper- and Underworld

Na vier heerlijke weken vakantie, weer tijd om naar school te gaan! 

Dinsdag 8 september had ik van 9 tot 1 uur goudsmeden en we begonnen met het inruimen van de werkbanken. Iedereen heeft zijn eigen werkplek, maar die moest voor de vakantie schoon gemaakt worden en gereedschappen mee naar huis.  
Het was leuk om iedereen weer te zien en gezellig bij te kletsen. Doris en Lucia kwamen ook nog even langs om iedereen persoonlijk een gelukkig 2013 te wensen en dat we er weer een mooi jaar van moeten maken!
Met goudsmeden zijn we begonnen aan een nieuwe opdracht; weer een armband! Het blijft voor mij lastig dat ik niet rechtstreeks met docent Giovanni kan praten, want ik weet nog niet precies hoe de armband eruit komt te zien. In de handleiding staan meerdere verschillende armbanden afgebeeld en een daarvan gaan wij maken! We begonnen met het platwalsen van draad en maakten daar een rechte strip van. Na een berekening maakten we een cirkel, die op maat en vlak geslagen moest worden. Daarna vijlden we 6 rechthoekjes op maat, die tegen de zijkant van de cirkel gesoldeerd moeten worden. Hiervoor moesten we de cirkel in exact 6 delen verdelen en bleek nog lastiger dan gedacht. Een millimeter afwijking is uiteraard al teveel..!
In de middag heb ik gewerkt aan een presentatie, die we voor moesten bereiden voor kunstgeschiedenis.
Woensdag 9 september ben ik verder gegaan met de armband. Ik soldeerde de 6 stukjes een voor een tegen de cirkel aan. Steeds na elke soldering moesten we controleren of je nog steeds de goede afstanden aanhoudt. Het solderen was snel gebeurd, maar het kostte meer tijd om die kleine stukjes te fixeren en te zorgen dat ze haaks (blijven)staan.
Na alle delen gesoldeerd te hebben, berekenden we de lengte van de strip om een cirkel te maken die over de kleinere heen past. Om een triolet hamerden ik de strip in model en nog iets groter tot deze paste. Vervolgens kon ik de delen vast solderen.
Na een korte lunch thuis, moest ik snel verder werken om mijn presentatie af te maken voor kunstgeschiedenis. We hadden als opdracht gekregen om kort wat over jezelf en je werk te vertellen, alsof je tegen een galeriehouder praat. Zo probeert docent Riccardo een beter beeld te krijgen van alle studenten, en kan hij de lessen daarop aanpassen. 
Zes uur startte de les kunstgeschiedenis en hield iedereen de presentaties. Het meeste wat iedereen vertelde was voor mij niet nieuw meer, aangezien we al meerdere presentaties hebben gehouden. Toch is het weer een leuke opfris beurt en weet je weer wat iedereen gedaan heeft en nu mee bezig is. Na een lange vakantie is de eerste presentatie in het Engels toch weer spannend, maar gelukkig ging het allemaal goed.

10 en 11 september heb ik verder gewerkt aan mijn nieuwe project Upper- en Underworld: waar de boom de symbolische verbintenis vormt tussen twee werelden. Ik begon met het maken van drie grote schilderingen, waar ik probeerde om deze verbinding visueel weer te geven in een boom. Omdat de boom centraal staat, vond ik het passend om met hout te schilderen!! Hiermee kon ik niet zo precies schilderen, maar dat is nou juist waar Ruudt Peters mij vanaf probeert te helpen.
Daarna ben ik in een serie tekeningen op A3 formaat dieper in gegaan op de vormen van bomen en die terug gebracht tot hoofdlijnen. De tekeningen hieronder zijn gemaakt met mijn ogen dicht en linker hand!
Uit deze voorstudies ben ik aan de gang gegaan met het maken van proefjes. Aangezien de boom het uitgangspunt is, wilde ik beginnen met hout als materiaal; het materiaal dat ik prachtig vind, maar waarvan de bewerking minder leuke kanten heeft… Het neemt meer tijd in beslag, voordat je resultaat ziet!

Aangezien mijn vorige project niet zo goed was en meer een materiaalonderzoek, dan het visueel vormgeven van een concept; besloot ik hier extra aandacht aan te besteden. Bij elk object ben ik steeds gaan bedenken wat ik wil laten zien en soms ontstond dat tijdens het werken zelf. Ik probeerde nu meer verschillende manieren uit, zodat ik niet weer te horen krijg dat alle proefjes veel op elkaar lijken! Ben benieuwd naar de reacties volgende week als Ruudt weer vanuit Nederland komt overgevlogen; soms denk je goed bezig te zijn, maar kan je er goed naast zitten!
Zaterdag 12 september ben ik vroeg opgestaan om met de bus naar Fiesole te vertrokken. Vorige week was ik daar ook al om naar hout op zoek te gaan, maar de echte bossen had ik niet gevonden. Thuis aangekomen zag ik dat er vlakbij een nationaal park was, die ik gemist had! 

Via een stijl paatje liep ik langs de, zo altijd vrolijk gekleurde Italiaanse huizen, naar het begin van het nationaal Park Monte Ceceri. Al snel liep ik het bos in met mediterrane cipressen en naaldbomen. Aan de ene kant een ruige rotswand die stijl omhoog rees en aan de andere kant een afgrond met af en toe uitzicht op de Toscaanse binnenlanden. Langs de rotswand zag ik begeven moment een kleine opening, waar zich een grot in vormde. Even later volgde nog een veel grotere donkere grot; nog best wel eng als je daar in je eentje langs loopt op de stille vroege morgen! 
Het pad ging stijl omhoog en het uitzicht werd mooier. De bewolking begon weg te trekken en maakte plaats voor een blauwe lucht met volop zon. Tegen de rotswanden zag ik een mooi groepje cactussen die roze vruchten droegen. Onderweg heb ik mooi hout verzameld en de mediterrane vegetatie bewonderd! Mooie paddestoelen, bijzondere bomen en veel grote dennenappels in de bomen; waar ik helaas niet bij kon.

Na een mooie wandeling kwam ik aan op de de top van Monte Ceceri, ongeveer op 450 meter hoogte. Hier stond een gedenkzuil voor Leonardo Da Vinci, die hier een vlieg experiment uitvoerde met een door hem gebouwde vliegmachine. Heel veel uitzicht was er niet, want een groot deel werd weggenomen door bomen die tegen de helling aangroeide. Het deel waar je wel ver kon kijken was prachtig, groene beboste Toscaanse heuvels tot aan de horizon, olijfboomgaarden en kleine dorpjes.
Op de terugweg vond ik een klein stijl paatje die langs Villa Medici liep en had ik een mooi uitzicht op dit prachtige optrekje.