Het veld der wonderen!

Zaterdag 26 september begon fris na nachtvorst, maar met een prachtige heldere hemel en de zon in aantocht. Ik ben vroeg opgestaan voor een excursie waar ik al de hele week naar uitgekeken heb: naar Pisa! Na een uur kwam de trein aan op het centraal station en liep ik te voet richting het veld der wonderen: de Campo dei Miracoli.
Ik liep langs Orto Botanico, waar ik een blik kon werpen op een van de oudste botanische tuinen van de wereld; aangelegd door Cosimo de'Medici'. Achter de boomtoppen zag ik de beroemde scheve toren van Pisa verschijnen. 
De eerste aanblik op het plein der wonderen, met de scheve toren van Pisa, de Dom en doopkapel is bijzonder mooi. De zon scheen al fel en de gebouwen tekende mooi af tegen een diepblauwe lucht. Drie jaar geleden was ik hier voor de eerste keer, maar toen stond de toren van Pisa helaas voor een deel in de steigers. Vandaag kon ik eindelijk dit beroemde bouwwerk in volle glorie aanschouwen! 
Ik begon de dag met het beklimmen van de scheven toren. Direct bij het binnengaan van de toren, voel je al de enorme scheefstaand, het blijft speciaal. Tijdens de rondleiding kregen we eerst een aantal feiten te horen: de scheven toren van Pisa is ruim 2 meter in de grond gezakt en staat bijna 4 meter uit het lood. De toren bleef scheef zakken en zou omvallen als er niks gedaan werd (toeristen mochten al die tijd gewoon naar boven!). Na een restauratie van 20 jaar staat de toren iets rechter, stabiel en is het aangeslagen marmer schoongemaakt. 

Daarna klom ik via de wenteltrap naar boven, waar je een prachtig uitzicht hebt over het plein met de marktante gebouwen, Pisa en aan de andere kant de besneeuwde bergtoppen. Met het heldere weer, kon je heel ver kijken. Terug afgedaald, besloot ik om de Dom van binnen te bekijken.
Na alle kerken die ik in Florence bezocht heb, kan het alleen maar tegenvallen, maar ik werd blij verrast door veel pracht en praal. Lange rijen met zuilen, deels uit de antieke oudheid scheiden het schip met de dubbele zijbeuken. De kerk hangt vol met schilderijen en verder trekt het gouden mozaïek de aandacht en de ovalen beschilderde koepel. Het pronkstuk is de preekstoel van Giovanni Pisano, dat wordt beschouwd als een van de hoogtepunten uit de Gotische beeldhouwkunst van Italië. Deze is links te zien op de foto hieronder. Daarnaast hangt in het midden een bijzondere bronzen lamp. Het verhaal gaat dat de beroemde geleerde Galileo, door het observeren van het heen en weer bewegen van de lamp, de wetmatigheid van slingerbewegingen op het spoor kwam.

Voor ik aan mijn lunch begon, ben ik nog de Battistero ingegaan, bekend als de grootste doopkapel van de wereld en beroemd om de fabuleuze akoestiek. Van binnen was het gebouw niet zeer indrukwekkend en muisstil! Ik maakte een rondje door het gebouw en kwam er toen achter dat je naar boven mocht via een smalle trap in de muur. Vanaf de bovengalerij had je een mooi zicht op de kapel en op de Dom, met daarachter de scheven toren. Toen werd ik uit het niets verast door een demonstratie van de bijzondere akoestiek gegeven door de portier. Iedereen luisterde muisstil naar het prachtige geluid dat door de kapel heen galmde, het was echt bijzonder mooi om mee te maken!

Na de lunch bezocht ik de Camposante, de begraafplaats. Het verhaal gaat dat de aartsbisschop Ubaldo de'Lanfranchi hier aan het beging van de 13e eeuw enkele scheepsladingen heilige aarde van de berg Golgotha liet storten en dat deze goede aarde, de lijken van vooraanstaande Pisanen, in één dag tot skeletten maakte!

Naast graftombes en Romeinse sarcofagen, waren de mooiste kunstwerken de 14e/ 15e eeuwse fresco's. Hierboven is een detailopnamen te zien van de beroemdste fresco uit het gebouw: de Triomf van de Dood. In vroegere tijden was de Camposante een geliefde plek voor studenten om meer te leren over de grote kunstwerken uit het verleden.

Het laatste gebouw dat ik aan dit plein bezocht, was het klooster waar nu een museum in gevestigd is. Hier zijn de originele beelden te zien die van de voorgevel van de dom zijn verwijderd en de vele kerkschatten. De fresco's van de begraafplaats verkeerden in een slechte staat en daarom was het leuk om in het museum nauwkeurig gemaakte schildering te zien van de afbeeldingen. 

Vanaf de eerste verdieping van het klooster had je een prachtig uitzicht over de tuin, met daarachter de scheven toren van Pisa en de Dom. 

Na al deze prachtige bezichtigen heb ik een ronde gemaakt door de stad, langs de ruïne van een oud Romeins badhuis, sfeervolle pleinen, een aantal kerken en paleizen en mooie winkelstraten. Pisa is echt mooier dan ik van te voren verwacht had.

Tot slot ben ik terug gegaan naar het veld der wonderen om de zonsondergang mee te maken. Een prachtige gele gloed scheen over de witmarmeren bouwwerken heen en gaf weer een hele andere aanblik. Een mooie, lange dag in Pisa kwam ten einde.

 

Kunstenaar in wording!

Voor maandag 18 januari stond er een nieuwe les op het programma, gegeven door Lucia. Ik wist niet wat me te wachten stond, maar algauw werd duidelijk dat het lessen zijn over praktische zaken waar een professionele kunstenaar mee te maken krijgt. We gaan van haar o.a. leren hoe je een goede mondelinge presentatie kunt houden over je werk, het bepalen van de prijs, een goede naam voor je sieraden bedenken, contact leggen met galerieën en we gaan een eigen boek ontwerpen/ maken over je werk.
We begonnen met een interessante, maar moeilijke opdracht. Om te kijken hoe anderen tegen je werk aankijken, moesten we voor iedereen twee woorden opschrijven die jij toepasselijk vind. Daarna lazen we voor iedereen alle woorden op en mocht je vragen stellen aan klasgenoten die jou opmerkelijke en/ of interessante woorden hebben toegekend. Voor mij werd er bevestigd dat ik nog heel erg zoekende ben naar mijn eigen stijl en wat ik wil laten zien in mijn sieraden. 
De volgende opdracht was het schrijven van een statement. Kunstenaars doen dit om een de toeschouwer een toelichting te geven over zijn of haar inspiratie en gedachtengang. Om te oefenen moesten we een statement schrijven voor een plastic flesje, met nog een beetje frisdrank erin! Het was leuk om te horen hoe verschillend alle uitwerkingen waren. 

19 en 20 januari gingen we verder met de armband. Na het vlakschuren van de ringen, moesten we aan twee kanten een bodemplaat vast solderen. Na het op maat walsen, zaagde ik twee ringen uit die iets groter waren dan de armband. Daarna soldeerde ik eerst een kant vast en controleerde of het soldeer mooi rond gevloeid was. Nu kon ik de andere kant vast solderen, die de hole ruimte van binnen afsluit. Door de hitte, was de armband niet geheel meer zuiver vlak en dit moest ik wwear corrigeren met de hamer. Daarna soldeerde ik de armband dicht en daar was best veel hitte voor nodig en heel veel soldeer! 
Na het schoon koken in vitrex, bleek dat de naad nagenoeg overal dicht gesoldeerd was, op twee plekjes na. Ik wilde deze meteen dicht solderen, maar ik moest luisteren naar de Italiaanse docent die de naad mooi genoeg vond! Met de zaag haalde ik het overtollige materiaal weg en daarna vijlde ik de armband een heel stuk strak.

Donderdag 21 januari had ik geen les en dus de hele dag de tijd om verder te werken aan mijn project. Ik had vorige week prachtig hout gevonden aan de oever van de rivier en daar wilde ik iets mee gaan doen. Ik stalde al het hout uit en koos daarvan een stuk  zwart hout die ik wilde combineren met het blanke gekochte hout.(het hout is zwart geworden door organismen in de rivier en is dus niet verbrand!). Ik zaagde en vijlde uit het blok hout een ruwe abstracte stronk en daarna vijlde ik de aansluiting passend voor de natuurlijke variant. Een hele klus, maar ik was blij met het resultaat.  
Vrijdag 22 januari ben ik in de ochtend eerst begonnen met huiswerk. Na het schrijven van een statement voor een flesje, moesten we een langer statement schrijven voor jezelf. Het viel niet mee en ik ben benieuwd naar de reactie van Lucia tijdens de volgende les, maar hier volgt mijn statement:

Statement

“Destroyed Beauty”

Lost in nature. Everywhere green. Green like a wall that blocks the view. I can see nothing else. I don’t now where I am, but the scenery is overwhelming. Beauty, all around me.

Trees huge like I’ve never seen before. Exotic plants are growing in the most beautiful shapes and some fragrant flowers add colour to the whole. A loud noise is coming closer, but I don’t know what it is. The noise is becoming louder. Suddenly a colourful group of birds is flying over. Then a roar in the tree, a swinging monkey past.

Again a loud noise and before I know what is going on, a tree is falling down. Everything is black.

When I open my eyes a feeling of emptiness gives way to disbelieve and grieve. A barrow plain, up to the horizon and fire everywhere. Destroyed beauty, I hope it was a dream.

Daarna ben ik naar school gelopen om verder gegaan met zagen, hakken en vijlen in hout. Ik loop altijd door een pittoresk Italiaans straatje, met kleurrijke huizen, blauw en groene luiken, kruiden voor het raam en vandaag was daar een schilder aan het werk om het tafereel vast te leggen op doek! Je ziet wel vaker schilders die een aquarel schilderen voor de toeristen, maar hier was een kunstenaar echt aan het werk en dat maakte het specialer. 

Voor mijn project had ik veel ideeën, maar het bleek onmogelijk om ze in een korte tijd uit te voeren. Twee stukken hout liet ik links liggen, om uiteindelijk verder gaan met een stuk rivierhout en maakte daar een ring van. Een ring uit de onderwereld, die je al dragende verbind met de bovenwereld! De ring is nog niet af, maar hier alvast een foto. Zoals denk ik wel op de foto te zien is, zit de ring niet echt comfortabel, maar dat is juist de bedoeling voor een ring uit de onderwereld!

Aan het einde van de dag ben ik tegen zonsondergang langs de rivieroever gelopen, omdat Florence dan prachtig sfeervol verlicht is! 

Kunstschatten

Zaterdag 19 januari ben ik in de ochtend door de stad gelopen,langs de markt van San Lorenzo met de velen leren tassen en kleding, op naar de overdekte markt Mercato Centrale. Hier was ik al een aantal keer langsgelopen, maar ik ben hier nog nooit binnen geweest. Dit soort overdekte markten heb ik al vaker gezien in mediterrane en tropische landen, maar het blijft leuk om te zien. Hier veel groenten, fruit en Italiaanse specialiteiten als hammetjes, kazen en specerijen. Even geen toeristen om me heen, maar alleen Florentijenen die hier de wekelijkse bootschappen kwamen doen.

Daarna ben ik richting de Santa Maria Novelle kerk gelopen. De foto bovenaan de blog komt van vorig jaar, want het was vandaag een grauwe regenachtige dag!

Tijdens het bezoeken van de grote musea in Florence kwam ik veel kunstwerken tegen uit deze kerk en klooster, dus ik wilde graag eens een kijkje binnen nemen. De kerk behoord tot een van de 3 oudste kerken van Florence en de marmeren voorgevel is de oudste van de stad. Van binnen was het heerlijk rustig en er waren prachtige kunstwerken te zien; schilderijen, beelden, fresco's en  glas in lood. De meeste kunstwerken dateren uit de 14e eeuw, toen de pest heerste in Florence en rijke stedelingen de Zwarte Dood probeerden te bezweren door gulle schenkingen. In deze tijd liet een groep adellijke mannen en vrouwen zich insluiten in de kerk, om al het contact met de dodelijke ziekte te vermijden! In de vele kapellen waren prachtige fresco's te zien van vooraanstaande kunstenaars.

Een van de beroemdste fresco's in de kerk, is de Drievuldigheid van Masaccio uit 1428. Dit kunstwerk uit de vroege Renaissance is beroemd vanwege de vooruitstrevende schildertechnieken. Masaccio maakte een begin met het consequent toepassen van de perspectivische dieptewerking en een foto is te zien links onder: Jezus aan het kruis gespijkerd.   

Links van de kerk bevind zich het klooster met meerdere patio's en daarom uitgestrekte kruisgangen versierd met fresco's en vele grafstenen van de mensen die er begraven liggen. Aan de noordzijde bevond zich nog een prachtige, met fresco's versierde kapel, uit 1350. Hier is de duoma al afgebeeld met koepel, terwijl dat laatste nog gebouwd moest worden! Een klein deel van het klooster was opgesteld en daar waren wat kerkelijke gebruiksvoorwerpen tentoongesteld als zilverwerk en kledij. 

Zondag 20 januari ben ik naar het Archeologisch museum gegaan. Dit museum bevat een van de mooiste Etruskische kunst van Italië en daarnaast nog een grote collectie Egyptische schatten die uit een Frans-Italiaanse expeditie van 1828-1829, naar hier zijn gehaald. De Grieks- Romeinse afdeling was gesloten.

De benedenverdieping gaf een goed beeld van de Etrusken, de vroegere bewoners van Italië; met de vele gebruiksvoorwerpen als potten, pannen enz. Op de eerste verdieping was een prachtige collectie bronzen beeldjes te zien, die in een paar grote kasten stonden uitgestald. Van de grote beelden was de beroemdste de Chimaera uit de 5e eeuw v.Chr. Het beeld steld een mythisch wezen voor met het lichaam van een leeuw, met drie koppen: van een leeuw, geit en slang. Daarnaast de Arringatore, een beeld van Minerva uit de 1e eeuw v. Chr (links op de foto). 

De Egyptische schatten in het museum waren mooier dan ik verwacht had en uitgestald in meerdere zalen. Een rijkelijke collectie aan stenen met hiërogliefen, beelden, gebruiksvoorwerpen, mummies en sarcofagen. Het pronkstuk van het museum was de krijgswagen uit de 14e eeuw v. Chr. Door de zuurstofarme atmosfeer van de oude graftomben in de woestijn, zijn de vele kunstschatten zo goed bewaard gebleven. Het was ongelooflijk om te zien, want veel van de kunstwerken zagen er helemaal niet zo oud uit. Voor het eert in mijn leven heb ik een echte mummie gezien, omwikkeld met doeken en al, in een sarcofaag!

De Romeins/ Griekse verdieping was gesloten, maar de Etruskische- en Egyptische collectie was al zeer de moeite waard.  

Houthakken!!!

Na een weekend hout verzamelen in de bossen van Fiesole en het afronden van de laatste proefjes, brak maandag 14 januari weer de week aan met Ruudt Peters. 
We begonnen rustig met het bespreken van ieders vakanties en daarna presenteerden we de voortgang van onze projecten. Ruudt was tevreden over de eerste uitwerking en ik kreeg de tips mee om dieper op het concept in te gaan en hij wilde meer vorm zien.
Dinsdag 15 januari opende klasgenoot Francesca haar installatie in de vooretalage. Een serie objecten had ze gemaakt, geïnspireerd op het gemis van de vaderfiguur in haar leven. Ze presenteerden het werk aan ons en daarna bespraken we samen met Ruudt de inhoud en opstelling van de expositie. Het is nog best ingewikkeld om je werk zo te presenteren, dat het correspondeert met wat je wilt laten zien en om de aandacht van de toeschouwer te trekken. 

Daarna had ik een uur lang een persoonlijk gesprek met Ruudt, over mijn project Upper- and Underworld. Ik haalde mijn proefjes uit een koekjestrommel en kreeg meteen te horen dat Ruudt graag wat groter werk van mij ziet, dan dit koekjes-formaat! Daarnaast wilde hij meer vorm zien, waarin ik het contrast tussen de twee werelden uitbeeld. Daarbij moet ik niet simpelweg het contrast opzoeken tussen wel en niet verbrand hout.
Ruudt ziet graag dat ik een stap verder ga en ook eens niet draagbare sieraden maak! Voor vrijdag moet ik er een presenteren…
Gelukkig was ik goed voorbereid met het sprokkelen van hout en kon ik na de bespreking meteen aan de slag. Als Ruudt vraagt om groter werk en niet draagbaar, dan kan hij dat krijgen! Ik haalde een grote schijf cipressenhout uit mijn tas en ik ben daarmee aan de slag gegaan. In mythologieën is de wereldboom de verbinding tussen alle werelden; met de wortelen die tot in de onderwereld groeien en de boomtoppen die tot aan de hemel rijken en deze ondersteunen. Met de zaag, hamer en bijtel ben ik het hout gaan bewerken en dat viel nog niet mee. Het hout was bijzonder hard en het zagen duurde lang.

Woensdag 16 januari had ik de ochtend vrij om verder te zagen en te hakken in het hout. Langzamerhand werd het omgevormd tot amulet en begon deze vorm te krijgen.
Om twee uur hadden we een groep discussie met Ruudt. Zelf deed hij dat vaak met de studenten aan de Rietveld Academie en hij vond het goed om dat ook met ons te doen. We kregen van te voren allemaal de opdracht om met een vraag te komen betreffende het onderwerp sieraden. Er zijn verschillende vormen van sieraden maken (contemporary jewellery, modern jewellery, fine art jewellery enz.) en mijn vraag was dan ook wat precies de verschillen zijn en wat wij hier doen op school! Ik was niet de enige met deze vraag, want veel anderen hadden ook iets soortgelijks.

Ruudt legde uit dat veel sieraden makers zich 'Contemporary jewellery makers' noemen, om aan te geven dat ze iets anders doen dan de massa. Het is echter een verkeerde benaming, want iets wat je nu doet is modern/ vernieuwend en dat deden ze vroeger ook. Het zegt dus meer iets over de tijd, dan het soort werk. Ruudt gebruikt liever de naam Art Jewellery. Sieraden kunstenaars onderscheiden zich van designers, door het uitbeelden van een concept/ betekenis in een sieraad en dat gaat dus verder dan een mooie/ interessante vorm. Er zijn veel vragen aan bod gekomen en het was erg leerzaam en leuk om te doen.
Daarna had ik mijn tweede persoonlijke gesprek met Ruudt. Hij was blij met het grote houten project dat ik opgestart had en vond het interessant om te zien wat voor sieraad daaruit komt. Ik kreeg nu echter de opdracht om voor vrijdag ook nog een wat kleiner sieraad te presenteren. Daarbij moet ik gebruik maken van ingekocht hout, zodat ik puur aan de vorm moet werken en geen houvast heb aan de natuurlijke vormen van het hout.
Tegen het einde van de middag kocht ik een geoxideerde ijzeren zware ketting van 3 meter, waarmee ik het amulet tot collier voltooide!
Donderdag 17 januari begon mijn dag al vroeg met het inkopen van hout. Op school had ik al rondgevraagd naar een winkel met hout, dus ik wist waar ik zijn moest. Kleine stukken hout waren relatief duur en daarom kwam ik op school aan met een flinke balk hout.

Een dag de tijd heb ik om een sieraad op te leveren en ik ben aan de slag gegaan met de inspiratie van de 'Tree of Life', uit het bijbelse verhaal met Adam en Eva. In twee abstracte vormen ben ik de boom en de appel gaan uitbeelden en zocht daarin het contrast tussen twee werelden. Het hout was makkelijker om te bewerken, maar het was lastig om te bedenken wat voor vorm ik kon gebruiken om mijn concept uit te beelden. Zelf ben ik niet echt te spreken over wat er ontstond, maar allemaal schoolgenoten vonden het interessant om te zien wat ik aan het maken was!

Na vele uren zagen, hakken,vijlen en schuren; werd de dag onderbroken door een les 'Mindmappen' door klasgenoot Nur en docent Ruudt. Nur werkt met het thema Mindmappen, waarbij ze objecten en sieraden maakt die corresponderen met het web aan woorden uit haar gedachten. Op twee grote vellen papier stond 'jewellery' en wij kregen de opdracht om woorden op te noemen die in je gedachte opkomen. Zo ontstond er web aan woorden en met bogen werden connecties in beeld gebracht van woorden die in relatie met elkaar staan. Er werden flessen wijn ontkurkt en er kwam chips op tafel! Vervolgens deden twee klasgenoten individeel een mindmap. De conclusie was dat je met de groep meer chaos creëert, dan structuur van de gedachten in je hoofd en dat je dit dus echt individueel moet doen.

In de avond maakte ik het tweede sieraad af met een fijnere ijzeren ketting en de appel schilderde ik roze/rood.
Vrijdag 18 januari presenteerde iedereen het resultaat na een week hard werken in het bijzijn van Ruudt, Lucia en Doris. Ik had twee nieuwe sieraden om te laten zien en kreeg positieve reacties. Ruudt vond vooral het grote zware amulet, geïnspireerd op de wereldboom, erg sterk. Omdat ik meer inhoud moest verwerken in mijn werk, vertelde ik het verhaal erachter; maar dat was weer te veel van het goede! Een aanwijzing wat mijn inspiratie was is voldoende. In de komende weken moet ik verder werken in hout en blijven zoeken naar de visuele verbinding tussen twee werelden. 
Rond 1 uur waren alle presentaties geweest en begon het weekend!


Voordat weer een paar dagen met buien aanbreken, wilde ik nog even genieten van de heerlijke zonnige en warme dag met 14 graden. Zonder plan ben ik door de stad gelopen en besloot uiteindelijk om de rivier de Arno een stuk af te lopen. In verte zag ik groene bosrijke heuvels en nog verder weg de vers besneeuwde bergtoppen. Ik liep nu langs een deel van Florence waar ik niet eerder geweest ben en het werd onverwacht nog een hele mooie wandelling. Langs de rivier en door kleine parken liep ik de stad uit en kwam in het meer landelijke deel van Toscane terecht. Kleine dorpjes, olijfplantages tegen de heuvels en kiezelstranden langs het water. Ik kwam bergen rivierhout tegen in prachtige afgesleten vormen en kon het natuurlijk niet laten om wat mee te nemen voor mijn project! De zonsondergang was prachtig langs de rivier en ook bij aankomst in Florence nog een sprookjesachtig zicht op de stad. De eerste foto van deze blog maakte ik bij schemering.